نظرات کاربران درباره کتاب گیاهخوار

با "این_هی" هم‌عقیده هستم. ایکاش همه‌ی اینا خواب باشه. سردی روابط بین فردی، اهمیت ندادن به همدیگه. منفعل بودن در زندگی. کارهایی که میتونیم انجام بدیم ولی مثل "درخت" فقط تماشا میکنیم. درخت در کتاب گیاهخوار نمادی از انسانها در دنیای امروزی خودمون هست در آخر کتاب منظره ای از جنگلی از درختان ردیف شده به تصویر کشیده میشه که میخواد بگه هرکدوم از ما میتونه یونگ‌هی باشه. در فصل اول کمتر اسم یونگ‌هی آورده میشه و بیشتر از ضمایر ملکی مثل همسرم استفاده شده که به نظر میاد به عمد و برای تاکید بر نقش همسر. و به طور کلی "زن" به عنوان سوژه ی کتاب باشه. کتاب گیاهخوار نقد اجتماعی خانم هان_کانگ به روابط بین فردی هست. نوبل برازنده و مبارک

موضوع کتاب خیلی متفاوت و خلاق بود ، قلم نویسنده بسیار قدرتمند و روند داستان به شدت آدم رو جذب میکرد، جالب ترین چیزی که توی کتاب بود برام این بود که وقایع خیلی قشنگ و ظریفانه بیان شده و بعضی جاها بعضی صحنه های کتاب انقدر من رو متاثر میکرد و به فکر فرو می‌برد . میتونم بگم جزو کتاب هایی بود که امسال خوندم و خیلی خیلی ازش خوشم اومد

ترجمه‌ی این کتاب خوبه ولی فصل دوم متحمل سانسور زیادی شده. زنی به دنبال کابوس‌هایی که می‌بینه تصمیم می‌گیره گیاهخوار بشه و متحمل چالش‌های خانوادگی زیادی میشه و به تدریج اعصاب و روانش بهم می‌ریزه. هر فصل از یه زاویه دید روایت می‌شه و درکل داستان قشنگ و خاصیه

قلم نویسنده بی نظیره. ترجمه هم قابل قبوله ولی تصور می کنم سانسور به هر دوی اینها آسیب زده.

ترجمه (در نظر شخصی) جالب نبود. و پر از کلماتی مثل منشعب به جای مثلا شاخه‌شاخه شده است. ترجمه پر از پراش‌های این‌چنینی است. کتاب اما کتاب خوبی هست (با این‌که به‌نظر می‌آید در سانسور تکه‌پاره شده باشد)

این ترجمه خوبه دوستان یا نه؟

این کتاب سه فصل با سه زاویه‌ی دیده، البته زاویه‌ی دید زنی که گیاهخوار شده به صورت پراکنده در فصل‌ها و بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای میاد؛ یعنی یه پاراگراف یا صفحه رو می‌خونی و از اواسطش متوجه می‌شی زاویه دید خانمه. این سبک نویسنده است و اصلاً منتقدها هم گفتن که داستان پاره‌پاره‌ای منسجمه. این ترجمه از کتاب واقعاً افتضاحه. بعضی جاها گیومه حذف یا به غلط اضافه شده و چون راوی اول شخصه کاملاً فکرها و بیان‌ها رو به هم ریخته. مترجم ساده‌ترین اصول درست‌نویسی رو نمی‌دونه و از اواسط کار دیگه حتی رد هوش مصنوعی هم از کار حذف نشده و تلاش نکردن ترجمه رو انسان‌نمایانه کنن. به‌شدت از پولی که بابت این کتاب پرداخت کردم پشیمونم نه برای اینکه خرجش کردم؛ چون برای ترجمه و نشری خرج شد که نباید از بی‌کیفیتیش حتی با هزار تومن حمایت کرد. به‌خاطر فصل دوم که مرتبط با روابط خارج از عرفه، احتمالاً کتاب تا بیخ سانسور شده. کتاب به احتمال قوی از نسخه‌ی انگلیسی ترجمه شده. متأسفانه خود نسخه‌ی انگلیسی هم جنجال‌های زیادی داشته چون مترجم در داستان دست برده و فضا رو تلطیف کرده. جدال شدیدی بین نشر آسیا با قاره‌های دیگه سر این ترجمه به پا شد. آسیایی‌ها معتقد بودن رنج‌هاشون سانسور می‌شه؛ چون غربی‌ها نمی‌تونن اون حد از بیچارگی رو تحمل کنن و مترجم محتوای کتاب رو ابتر کرده. حالا وقتی می‌گیم ترجمه‌ی فارسیش بده و از روی ترجمه‌ی انگلیسی بوده که اون هم خودش خوب نبوده، تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

ایده و قلم نویسنده بسیار قدرتمنده ولی سانسور لطمه زیادی به داستان زده. ترجمه هم یه جاهایی مبهم و نامفهومه جوریکه باید یه پاراگراف رو سه چهار بار از اول خوند

از متن نوشتاری ،تخیل ،سوژه جدید ، ونگاه دوباره به انسان ومحیط و اطرافش لذت بردم ....هیجان نوشتاری و دوراز ذهن من رو وادار به خواندن دو روزه کتاب کرد.

ترجمه خوب و روانی داره.پیشنهاد میکنم حتما مطالعه کنید

کتاب خیلی قوی هست اما ترجمه خوب نیست و پیشنهاد نمیشه. از یک ترجمه دیگه بخونید و از کتاب لذت ببرید.

نگاه سطحی وخودخواهانه اطرافیان میتونه باعث ایجاد ضربه های شدید روحی بشه ، هرچی داستان جلوتر میره بنظر آشناتر میاد!!! از دوران کودکی رفتار خود خواهانه والدین و خانواده روح کودک رو آزار میده سرکوب احساسات بعدها در دوران بزرگسالی خودشو نشون میده ، یونگ هی به اندازه ی خواهرش خوش شانس نیست که عشق به فرزند نجاتش داده و برای فرار از وضعیت موجود تو بیداری به خواب میره وتبدیل به موجود دیگه ای میشه ، یک گیاه ، کاملاً تنها و به دور از همنوعانی که بتونن بهش آسیب بزنن

داستان از سه فصل تشکیل شده که به نظرم بهترین قسمت همون فصل اوله و هر چی میگذره کشش داستان کمتر میشه. موضوع داستان بکر هست و فرم نوشتاری بکری داره ، به شدت رمان دردناکی هست ، شاید برای ما شرقی ها بیشتر از غربی ها و اروپایی ها قابل درک باشه. در مورد نوبل گرفتن این رمان اگر ملاک دردناکی موضوع و خراشیدن روح خواننده باشه ، صد در صد حق این رمان هست

کتاب غم انگیز و دردناکی بود برای همین من دوستش نداشتم. خودخواهی آدم ها و فرهنگ سنتی و پدرسالارانه روان زن های کتاب رو بیمار کرده بود و مردها رو خودخواه تر. در نهایت به قول خود کتاب سبب شده بود زن ها هرگز زندگی نکرده باشند. کتاب تو فصل ۲ و ۳ به وضوح سانسور داره. اما نگارش نویسنده در کل قابل توجه بود و خواننده رو به چالش میکشید. افکار شخصیت ها روایت میشد بدون اینکه اشاره ای به اسم اونها بشه و شما بعد از خوندن چند جمله متوجه میشدید که این فکر کدوم شخصیت هست و این برای من جالب بود. همه چیز حول شخصیتی که گیاهخوار شده بود میچرخید ولی در هیچ یک از سه فصل داستان روایت از دید خودِ این شخصیت نبود و این هم یه نکته جالب دیگه بود.