نظرات کاربران درباره کتاب پشه

داستان خوبی بود ولی بنظر من مثل سایر کتابهای این نویسنده قوی و جذاب نبود. فقط اینکه کوتاه بود و میشد بزودی کتاب رو به پایان رساند ولی پایان بسیار جذابی مثل سایر کتابهای این نویسنده نداشت.

کتاب «پشه» یه تریلر روان‌شناختی‌ عمیق و نفس‌گیره که خیلی بیشتر از یه داستان هیجانی ساده‌ست. بی. ای. پاریس با مهارت خاص خودش، قصه‌ای خلق کرده که لایه‌های مختلفی از روان انسان، روابط بین آدم‌ها، مرز بین عشق و نفرت، و شکنندگی ذهن رو به تصویر می‌کشه. از همون فصل‌های اول، کتاب شما رو می‌بره به دل دنیایی که پر از سکوت‌های پرمعناست. نه اینکه اکشن پشت اکشن ببینیم، نه؛ بلکه با آرامشی غریب، وارد ذهن آدم‌هایی می‌شیم که ظاهرشون ساده و بی‌خطره، اما در درونشون غوغایی از احساسات سرکوب‌شده، شکست‌های عاطفی، و زخم‌های قدیمی جریان داره. پاریس استاد خلق شخصیت‌های خاکستریه. آدم‌هایی که نمی‌تونی کاملاً دوستشون داشته باشی یا ازشون متنفر باشی. و اینجاست که داستان واقعی شروع می‌شه. یکی از محورهای قدرتمند این داستان، همین موضوعِ "زیادی خوب بودن" یا **"زیادی ساکت و محجوب بودن"**ه. داستان خیلی هوشمندانه نشون می‌ده که چطور جامعه، آدم‌های مهربون، آروم و وفادار رو نادیده می‌گیره یا حتی پس می‌زنه. کسایی که همیشه پناه دیگران بودن، یه روز خودشون بی‌پناه می‌شن. و وقتی طرد می‌شن، نه‌تنها درونشون می‌شکنه، بلکه اون آتیش خاموشی که سال‌ها سرکوب شده، تبدیل می‌شه به یه انفجار ویرانگر. کتاب «پشه» از نظر روان‌شناختی کاملاً دقیق و حرفه‌ایه. می‌فهمی که هیچ‌کس یه‌دفعه‌ای تبدیل به هیولا نمی‌شه. حتی خشم و خشونت هم ریشه داره، دلیل داره، و وقتی متوجه می‌شی اون آدم قبلاً چقدر صبور و آروم بوده، تازه درد واقعی داستان رو حس می‌کنی. سبک نوشتار و فضاسازی نثر کتاب ساده اما بسیار تأثیرگذاره. پر از توصیف‌هایی که شما رو درگیر حس‌های شخصیت‌ها می‌کنه. نویسنده با کمترین کلمات، بیشترین ضربه رو وارد می‌کنه. فضاها سرد، ساکت و پر از تنشن. یه جور سکوتی که آدمو می‌ترسونه، چون می‌دونی پشت این سکوت یه اتفاق بزرگ در حال شکل‌گیریه. در نهایت... «پشه» داستانیه برای همه‌ی اون‌هایی که تا حالا نادیده گرفته شدن. برای آدم‌هایی که به‌خاطر خوبی‌شون ترک شدن. برای اون‌هایی که فکر می‌کنن دل‌سوز بودنشون، بلای جونشونه. این کتاب مثل یه زنگ خطره؛ هشدار می‌ده که همه‌چیز رو نمی‌شه از ظاهر فهمید، و مهربون‌ترین آدم‌ها، اگه بشکنن... می‌تونن خطرناک‌ترین باشن.

داستانش تعلیق و هیجان خاصی نداشت ولی کوتاهی و روان بودن متن داستان باعث شد تو عرض کمتر از چند ساعت تمومش کنم. به هرحال برای سرگرم شدن کتاب خوبی بود

کوتاه ولی خواندنی، جنایتی بی نقص وعالی که هیچکس متوجه چیزی نشد، ترجمه هم خوب بود.