نظرات کاربران درباره کتاب پژوهش های یک سگ

قبلا یک جایی (فکر کنم توی برنامه کتاب باز) شنیده بودم که داستانهای کافکا در اصل طنز بودند و موقع خوندن برای دوستانش می خندیدند ولی در ترجمه های فارسی به طنز بودنشون توجهی نشده و با لحن جدی ترجمه شدند. با فرض اینکه پژوهش های یک سگ هم یک اثر طنز بوده، فکر میکنم کل داستان یک ریشخند به جامعه ی آکادمیک و شیوه ی انسان برای ارضای کنجکاوی بود. داستان، از طرفی مقدس انگاری علم و انحصار اون به "خواص" رو مسخره میکرد و خاص بودن "خواص" رو زیر سوال می برد، از طرف دیگه آدمهای بی مصرفی رو نشون میداد که با روشهای احمقانه بجای روشهای اصولی حس کنجکاوی خودشون رو ارضا میکنند و در نهایت نه تنها دست آوردی ندارند بلکه سربار دیگران هم هستن و در بهترین حالت به جوابهایی میرسند که قبلا بقیه رسیدند. سگ ماجرا هم در جامعه سگها فقط یک مزاحم بود که بقیه برای ساکت کردنش غذا بهش میدادند و در مقابل هیچ پژوهش مفیدی نکرده بود، فقط یکبار به جوابی در مورد منشا آسمانی غذاها رسیده بود که بعد متوجه میشه قبلا به اثبات رسیده، همونطوری هم که خودش اذعان میکنه پشتکار لازم برای کار علمی واقعی رو نداره. با اینکه از اصل و ایده داستان لذت بردم ولی نثر داستان برام خسته کننده و ملال آور بود، بعضی از قسمتها فلسفه بافی های مضحک رو به شکل بی نهایتی کشش داد بود و ساختار جملاتش به شدت دراز بود (شبیه دانشجوهایی که به زور باید حداقل تعداد کلمات یک مقاله رو رعایت کنند) البته من به کافکا ایرادی نمیگیرم چونکه قصدش انتشار این داستانها نبوده و ویرایش نکرده، در مقابل اون بقیه هم سعی کردند که برای احترام به مولف بدون رضایتش دست به ویرایش نزنند، از یجایی به بعد هم اسم کافکا رو انقدر گنده کردن که هیچکس جرات اینکار رو نداره. از جستارهای انتهایی کتاب خیلی لذت نبردم، جستار «روزه و روش» شباهتی به نقد داستان نداشت و بیشتر با تاکید به داستان هنرمند گرسنگی به بحث در مورد گرسنگی در داستانهای کافکا پرداخته بود که برام هیچ جذابیتی نداشت و کامل نخوندمش. در مقابل «نمی خواهم بدانم که می دانم» مطالب جالبی رو گفته بود که خود من هم حسشون کرده بودم. اما در نهایت هر دو جستار به نظرم پرگویی و کند گویی کرده بودند و بجای تمرکز روی محتوایی که میخوان بگن، روی فرمِ جملات و استفاده غیرالزامی از ترکیبات ادبی تمرکز داشتند. شاید هم من خیلی با جستار آشنا نیستم و دارم ایراد الکی میگیرم. در کل به نظرم میشد کل این کتاب رو بجای 108 صفحه توی 54 صفحه (شاید کمتر) خلاصه کرد بدون آسیب زدن به محتوا و فرم (حتی میشه فرمش رو بهتر هم کرد).