نظرات کاربران درباره کتاب بیچارگان

خوشحالم که با این کتاب آثار داستایفسکی رو شروع کردم. این اولین کتابیه که داستایفسکی نوشته و بنظرم شخصیت پردازی ها بسیار خوب صورت گرفته. به صورت نامه نوشته شده و فقر و بیچارگی در واژه به واژه رمان وجود داره. فضاسازی رمان هم فوق العاده است. کاملا شمارو با خودش همراه می‌کنه. من این ترجمه و ترجمه نشر نی رو مقایسه کردم، با این راحت تر بودم. اون هم خوب بود ولی این یکی رو بیشتر دوست داشتم.

برای شروع کردن بهترین کتاب میتونه باشه با شناخت نویسنده

داستانی جالب و خواندنی

فوق العاده زیباست.

چهارمین قدم از مسیر خوندن آثار داستایوفسکی: بعد از اینکه مدت‌ها از فضای کتابخوانی به خاطر مشغله‌های درسی و کاری فاصله گرفته بودم، نزدیک عید مجالی پیدا کردم که کتابخوانی رو شروع کنم و چه کتابی بهتر از اثر داستایوفسکی؟ بیچارگان، اولین رمان داستایوفسکه. به خاطر همین اگه آثار قبلیش رو خونده باشین، متوجه میشید که انگار بیچارگان جا نیوفتاده! البته من منکر شاهکار بودنش نمیشم؛ اما واقعیت اینه بیچارگان به اندازه شب‌های روشن یا نازنین که رمان‌های کوتاهی هستند، پخته و دل‌انگیز نیست! در این رمان که از اسمش هم مشخصه، با طبقه‌ای از جامعه روسیه آشنا میشیم که در فلاکت و بی‌پولی به سر میبرن. شخصیت اصلی، کارمند کهنه‌کاریه که میشه گفت حقوقش بدک نیست اما یه جاهایی به نهایت تنگ‌دستی میرسه. این کارمند که ماکار الکسیویچ نام داره سعی میکنه زیر پر و بال دختر جوانی که رابطه دور خانوادگی باهاش داره (به نام واروارا) رو بگیره. جالبه! کسی که در حال فرو رفتن در باتلاق فقر و بیچارگیه، اما می‌خواد به خاطر عشق و علاقه‌ای که به دختر جوان داره، اون رو کمک کنه؛ اما آیا شدنیه؟ آیا عشق، علاقه، شرافت و ادبیات به امور مادی می‌چربه یا نه؟ داستان بیچارگان در قالب نامه‌‌های واروارا و ماکار به همدیگست. در طول داستان هم فلش‌بک‌هایی به گذشته اتفاق میوفته تا خواننده با شخصیت‌ها بیشتر و بیشتر آشنا بشه. یکی از نقاط عطف کتاب، همین شخصیت‌پردازی قویشه. چیزی که داستایوفسکی واقعا توش استاده!