نظرات کاربران درباره کتاب خاطرات صددرصد واقعی یک سرخپوست پاره وقت

این کتاب توسط خانم مصطفی زاده در برنامه کتاب باز معرفی شد.نسخه کاغذیش خوندم.خیلی کتاب بامزه و معناداریه.ظاهرا برای رده سنی نوجوانه اما انقد خوبه که هر سنی باشی میتونی بخونی و لذت ببری

ممنون از طاقچه برای این هدیه زیبا و خواندنی ترجمه عالی بود واقعا.. و داستان شاید برای نوجوونها نوشته شده باشه اما خوندش برای همه لذت بخش و در عین حال تراژیکه، خیلی خیلی لذت بردم ازش

جایی که داستان شروع میشه کمی گنگ و مبهمه ولی مدتی که بخونی وارد دنیاش میشی و چنان صحنه‌های به یاد موندنی برات ترسیم میکنه که مشابه صحنه‌های مهم رمان‌های بزرگ همیشه در خاطرت میمونه. جزئیات کافی این کتابو خیلی دوست داشتم. شخصیت‌ها و حتی مرگشون. با توجه به اینکه خیلی هم حجیم نیست خوندمش واقعا منطقیه:) البته یه رگه‌هایی از تطهیر سفیدپوستا دیدم که شاید اگه خودم سرخپوست بودم مثل قرارگاهیا به جونیور فحش میدادم:))

سلام کتاب شاید برای نوجوانا به نظر برسه اما کاملا مناسب بزرگترا هم هست. همونطور که از اسم کتاب مشخصه، درمورد زندگی یه سرخپوسته که البته زندگیش کم ماجرا نداره. کتاب خیلی بهتر از کتابای موفقیت میتونه کمک کننده باشه. این کتاب به من که خیلیی چسبید و خیلی از جملاتش رو انگار زندگی کردم. حتما پیشنهادش می کنم. ✅ترجمه عاالی و درجه یکه. واقعا خسته نباشن، دمشون گرم ❌کاش طولانی تر بود و ادامه داشت.

این کتاب رو ۲ ۳ سال پیش وقتی ۱۹ یا ۲۰ سالم بود خوندم و عاشقش بودم بسیار روان و دلنشین و سبکش طنز تلخ یا کمدی سیاه هست

اگر ناتور دشت سلینجر رو پسندیدید، اینو هم دوس خواهید داشت. اشک و لبخند همزمان تجربه بود که از این کتاب داشتم...

در ابتدا نام کتاب برای من جذابیتی نداشت اما وقتی شروع به خواندن آن کردم به شدت غرق ماجراهای این کتاب شدم. نویسنده به خوبی زندگی خودش را در این کتاب به تصویر کشیده و از هیچ نکته ای دریغ نکرده است. اگر علاقه مند به داستان های طولانی که بر اساس واقعیت نوشته شده است هستید این کتاب را ازدست ندهید.

واقعا جذاب و جالبه. بخونید کیف کنید. سه روزه تموم شد. البته باید دو روزه میشد‌. واقعا که خیلی جذاب و آموزنده اس‌‌.

ممنون ازطاقچه برای هدیه دادن این کتاب بسیارمفهومی وزیبا، کتابی هم برای نوجوانان وهم بزرگسالان، حتمن بخوانیدوازکاریکاتورهای عالی ومفهوم واقعی نژادپرستی وعلائق فرزندان عصرجدید به آموختن وپیوندبا غیرهمنژادهای خود لذت ببرید، عالی بود، تشکرمجددازطاقچه وناشرمحترم.

کتاب بدی نبود ولی احساس میکنم خیلی ناقص بود.بعد اینکه آرنولد بزرگ میشه چه اتفاقی می افته؟؟ چرا هیچ عکسی ازش نیست؟؟ این همه صفحه از کتابو میخونی تا به اوج داستان برسی ولی کتاب نصفه ی راه ولت میکنه.

شماره ۶۶: خوب نبود. تو کشور خودمون نمونه های واقعی زیادی از افرادی داریم که از دور افتاده ترین و ضعیف ترین مناطق به قله های علم و ورزش و... رسیدند. داستان واقعی زندگی این جور افراد خیلی جذاب تر و مفیدتر از یه متن تخیلی و زشت از یه بچه سرخ پوسته!

بسیار قشنگه من فکر کنم ۲۲ سالم بود خوندمش

من توی نمایشگاه کتاب از خود کارکنان این انتشارات کمک خواستم که بهم یه کتاب طنز برای هدیه دادن معرفی کنن، در تمام طول داستان فقط یک جمله داشت که باعث می‌شد بخواید لبخند بزنید! این داستان اصلا طنز نیست و هیچ حرف خنده داری نداره، قهرمان داستان هم یک نوجوانه و بیشتر از سنش هم نمی‌فهمه که فکر کنید مخاطب بزرگسال می‌تونه باهاش احساس همذات‌پنداری بیشتری بکنه. نمی‌دونم ایراد از ترجمه بود یا نه، باید نسخه‌ی اصلی رو دید ولی به هرحال به فارسی این کتاب هرچیزی بود غیر از خنده دار!

یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که خوندم

واقعا داستان قشنگی بود درباره زندگی پسر سرخ پوستی که در قرارگاه سرخ پوست ها زندگی میکنه ( برداشت من : تحولی در زندگی خود ایجاد کرد و نمی‌خواست مثل خوهرش از آرزوهاش دست بکشه ) برداشت دیگه من تسلیم نشدن و انتخاب لایف استایل درست برای آینده بود خلاصه پیشنهاد میکنم بخونید

کتاب تقریبا جذابیت های اندک خودش رو داره. ولی چندان داستان خلاقانه و ماجراداری نیست. در مورد یک پسر سرخپوست هست که برای پیشرفت تصمیم می گیره از قرارگاه مخصوص سرخ‌پوست ها خارج بشه. و مشکلاتی که در ادامه بابت این تصمیم براش پیش میاد. نویسنده ماجرای پنلوپه که در بخشی از داستان پی می گیره رو در ادامه بی دلیل رها می کنه! گهگاهی در بخش هایی از داستان، جملات زشت یا بسیار زشت هم دیده میشه که اصلا جالب نیست به نظرم.

خوندن کتاب "خاطرات صد در صد واقعی یک سرخپوست پاره وقت" اثر شرمن الکسی رو تموم کردم :) خلاصه کتاب: این کتاب شبیه به یک دفتر خاطرات نوشته شده و داستان پسری سرخپوست به اسم جونیور رو تعریف می‌کنه...... یعنی جونیور داستان زندگیش رو برامون تعریف می‌کنه، از زمانی که به دنیا اومده، تجربیاتش از زندگی توی قرارگاه، رفتن به مدرسه سفیدپوست ها در خارج از قرارگاه، احساسات و واکنشش به از دست دادن آدم‌های دوست‌داشتنی زندگیش و در آخر هم رابطش با بهترین دوستش. این کتاب می‌تونه باعث بشه قاه قاه بخندید یا های های گریه کنید. بیشتر شبیه یک داستان تراژدی‌ از زندگی یک پسربچه سرخپوسته که می‌خواد زندگیش رو نجات بده و تو شرایط بهتری زندگی کنه.‌ این کتاب به نژادپرستی و تفاوت میان نحوه زندگی‌ سرخپوست‌ها از سفیدپوست تو آمریکا می‌پردازه. زمانی که جونیور به این نکته اشاره میکنه که تو همین عمر چهارده سالش حداقل تو چهل و یک مراسم ختم شرکت کرده، اما دوستای سفیدپوستش نهایتا تو پنج تا مراسم، مشخص میشه که سرخپوست‌ها تا چه اندازه برای سفیدپوست‌ها اهمیت دارند و یا از نظر مالی و رفاهی بهشون رسیدگی میشه.

تازه اوایلش هستم.. اما ترجمه روان مترجم رو نتونستم نادیده بگیرم و فقط برای تشکر ازین ترجمه اومدم نظر بدم

خیلی هم خوب.

برای رده سنی نوجوان نوشته شده ولی برای بقیه هم جالبه قلم طنزه و خیلی راحت خونده میشه و مفاهیم زیادی رو در عین طنز بودن منتقل میکنه میشه باهاش ارتباط گرفت تصویر سازی های خوبی داره

ممنونم از طاقچه که فرصت مطالعه این کتاب خوب رو برای ما فراهم کرد. یک کتاب فوق العاده انگیزشی و قابل تامل برای کسانی که می خواهند سرنوشت خوبی برای خود رقم بزنند. حتی اگر در فلاکت و بدبختی محض باشند. به قول نیچه هر کس که چرایی برای زندگی کردن داشته باشد تقریبا می تواند هر چگونه اش را تحمل کند.

سرکاری بود درست وقتی منتظر بودی ببینی پسره بالاخره روی خوش زندگی رو می بینه داستان تموم میشه