نظرات کاربران درباره کتاب کلارا و خورشید

داستان و ایده اصلی بسیار متفاوت و جذاب هست اما متاسفانه ترجمه خوب نیست و حتی به نظر میرسه که در ترجمه بعضی مفاهیم سانسور شده که تا آخر کتاب هم متوجه نمیشیم بعضی از عبارت ها رو مثل کلمه ای که به ارتقاء یافته ترجمه شده ولی در کل کتاب خوبی هست

کتاب با یه ایده‌ی بسیار جذاب شروع میشه. داستان راجع به نحوه‌ی زندگی انسان‌ها در آینده و ورود ربات‌های پیشرفته به زندگی روزمره‌ی آدم‌هاست. اوایل داستان خواننده منتظره تا از طریق مکالمه‌ها یا صحبت‌های راوی با خودش اطلاعات و جزئیات بیشتری از فضایی که داستان توش گفته میشه رو متوجه بشه ولی متاسفانه جز بخش‌هایی که خیلی گذرا اشاره‌هایی میشه هیچ توضیح دقیق و واضحی وجود نداره. حدودا بعد از خواندن یک سوم داستان دیگه دستمون میاد چه خبره. مثلا یه باگی که وجود داره تو داستان اینه که مدام از بچه‌های ارتقا یافته حرف میزنه ولی اواخر کتابه که متوجه میشیم منظور از ارتقا یافته دقیقا چیه. محتوای کتاب سعی داره تبعات غرق شدن آدما در دنیای تکنولوژی رو بیان کنه و تا آخر داستان این سوال در ذهن مخاطب هست که آیا واقعا میشه ربات‌ها جای انسان‌ها رو بگیرند. از طرفی هم به تبعیض‌ها اشاره‌ای میشه که حتی در دنیای فوق پیشرفته هم نمیشه پیشرفته زندگی کنی اگر که پول نداشته باشی. در دنیای امروز تنها چیزی که انسان‌ها توش تصرف نکردن بهره‌مندی آدما از هوش هست ولی تو این کتاب با هزینه‌های سنگین می‌شه هوش رو بالاتر برد و آدما به دو دسته‌ی ارتقا یافته و ارتقانیافته تقسیم میشن. اینطوری نویسنده سعی داشت انزجارش رو از تبعیض بیان کنه. در کل بخاطر اینکه موضوع جذاب و جدیدیه خوندنش خالی از لطف نیست، اما یه جاهایی خواننده باید حوصله کنه تا داستان پیش بره. از لحاظ ترجمه به نظرم روان بود ولی یه جاهایی هم میتونست برای ترجمه انتخاب کلمات بهتری داشته باشه.

رمان زیبایی است. من آن را زیباتر از رمان دیگر گورو که خوانده بودم (به نام هرگز رهایم مکن) یافتم. گو اینکه هر دو از منظر انسان های غیرطبیعی روایت می شوند. این رمان گریزی هم به مذهب دارد. اعتقاد به باورهای فراطبیعی در این رمان به نحوی بدیع مطرح می گردد و از منظری بی بدیل به آن نگریسته می شود. منظری که هم موید و هم نافی اعتقادات فراطبیعی و ماورایی است. رمان از هر گونه پرگویی دوری می کند و روایتی سرراست و بی پیرایه ارائه می دهد اما به برخی دغدغه های فراگیر انسان معاصر نیز می پردازد. مسائلی از جمله تنهایی، رنج، عشق و سرخوردگی های اجتماعی و فردی. پایان بندی خوش داستان شاید به مذاق برخی خوش نیاید و تاحدودی ساده انگارانه و حتی مبتذل تلقی گردد اما من به شخصه جسارت و جرات نویسنده را می ستایم و آن را نوعی تابوشکنی می بینم. تابویی که ابهام و خلاء را دوست دارد و جهان را سراسر رنج می انگارد. ترجمه کتاب هم قابل قبول است.

ایده متفاوت و قلم عالی، همه کتابهای ایشی گورو ارزش یکبار خوندن رو دارن.