نظرات کاربران درباره کتاب دموکراسی یا دموقراضه

دیکتاتوری زاییده‌ی عقب‌افتادگی و عدم بلوغ فرهنگی و سیاسی جوامع است! در این کتاب، جناب نویسنده با نبوغی ستودنی حال‌اوحوال یک چنین جامعه‌ای را به‌تصویر می‌کشد؛ جامعه‌ای که در آن کوتوله‌ها همه کاره‌اند و تنها محصول حکومت‌ِ کوتوله‌ها نتیجه‌ای جز کوتاه‌سازی اندیشه‌ها و عقیم‌سازی تفکرانتقادی و کَروکورسازیِ افراد جامعه ندارد. نویسنده‌ی اثر این وضعیت را به‌شکلی تاثیرگذار در لابه‌لای خطوط این کتاب منعکس ساخته است.

این کتاب عالی به جرات مزرعه حیوانات ایرانی است همون طور که برای هر شخصیت و کاراکتر اون کتاب چندین نفر در اطراف پیدا می‌کنی برای این هم همین طور فقط کاش اسمش چیز دیگری بود که ترغیب میکرد به خواندن آدم فکر نمی‌کند این یک داستان طنز باشد پس شاید ورود نکند مگر با توصیه دیگران

شماره 19 تا الان فقط کتاب های مذهبی سید مهدی شجاعی رو خونده بودم این کتاب عااااالی بود 👍 خیلی منو یاد کتاب های «۱۹۸۴» و «قلعه حیوانات» جورج اورول انداخت. کتاب تم طنز داره و اوایلش ممکنه بخاطر اطاله کلام نویسنده (بخاطر همون جنبه طنزش) یکم اذیت بشید. ولی هرچی میره جلوتر جذاب تر میشه مخصوصا اینکه خیلی شبیه اوضاع کشور خودمون میشه...😁

بی نظیر هست این کتاب..واقعا ذهن رو روشن می کنه..ورژن ایرانی قلعه حیوانات..با طعنه و کنایه خیلی حرفها رو زده..به در گفته..دیوار بشنوه !

طنز سیاسی جالبی بود. هرچند چیز جدیدی برای گفتن نداشت و همه ما این کتاب رو زندگی کردیم.

این کتاب بسیار زیبا وبا بیانی ساده وگیرا و همچنین طنزگونه برای همه ی عامه مردم نوشته شده و بنظرمن بهترین دلیل برای نگارش چنین کتاب زیبایی روشنگری برای عموم است.. فقط باید بدون تعصب نسبت به دیگران آن رامطالعه کرد تا به درک درستی از سطر به سطر این کتاب برسیم

به طور اتفاقی در کتاب خونه مدرسه باهاش مواجه شدم هم خیلی متن روان و خوب با ته مایه طنز و هم از محتوایی با ارزش بالایی برخوردار است حتما بخونید

این کتاب یه نسخه ی ضعیف تر از کتاب مزرعه حیوانات هست. کتاب فوق العاده ای نیست، اما از خوندنش راضی هستم و توصیه میکنم بخونید. قطعا ارزش یه بار خوندن رو داره.

دیدسیاسی دقیق وجامع به خواننده میدهد

من قبلاً نسخه‌ی چاپی‌ش کتاب رو خوندم. بیان جذاب حقیقتِ دموکراسی در قالب یک داستان ظاهراً تخیلی.

من قبلا نسخه چاپی این کتاب رو خوندم

کتاب در مورد کشوریست که حاکمش ۲۵ پسر دارد و دستور می دهد مردم هر ۲ سال یک بار به یکی از پسران رای دهند و او حاکم شود. پسران به ترتیب سن رای می آورند و فساد می کنند و می ماند پسر آخر که از لحاظ جسمی و ذهنی ناتوانی های داشت. مردم از حرص حاکمان پیشین و احتمال فساد کم تر او به او در ۲۵ امین دوره انتخابات رای می دهند. اما زهی خیال باطل! دمو قراضه از هیچ دروغی اجتناب نکرد تا در دوره های بعدی بتواند رای بیاورد. متاسفانه به نظر می رسد این کتاب سانسور شده است و نسخه اصلی ۱۹۲ صفحه دارد

این کتاب رو زندگی کردیم انگار

این کتاب تو بازار پیدا نمیشه زیاد دنبالش گشتم تا اینکه تو طاقچه پیداش کردم

ب جملاتش که دقت میکنی میبینی ک شباهت بین فرمانرواهای داستان و فرمانرواهای کنونی موج میزنه! ی جمله قشنگ از کتاب این یود ک دموقراضه میگه: مردم عادت میکنند:)

بخوونید تا دموقراضه ها نابودمون نکنن...

نه خیلی عالی بود و نه خیلی ضعیف نوشته شده بود. بخش هایی از کتاب باید چندین بار یه جمله رو بخونید تا متوجه شوید و یه جورایی حوصله سر برمیشد.. طی روند داستان تصور میکردم وقتی حکومت به دموقراضه میرسد ، ماجرای حکومت داری او برعکس دیگر بردارنش میشود اما دموقراضه بودن خودش به دموقراضه بودن حکومت و مردم نیز اضافه شد

- از لحاظ داستانی چیزی برای تعریف کردن نداره. اواسط کتاب حوصلم به شدت سر رفت. - از لحاظ جامعه‌شناختی و سیاست به نظرم کتاب جالبی میتونه باشه. اگرچه کتابای جذاب این چنینی زیاد نوشته شدن، مثل کتاب قبلی که خوندم(چگونه دیکتاتور شویم البته اسمشو با کم و کاستی بیان کردم احتمالا) که به نظرم اگه بخوایم با هم مقایشون کنیم دموکراسی یا دموقراضه حرفی برای گفتن نداره یه جورایی. - کتاب خوراک تعمیم دادن. تعمیم دادن به الان. به این اوضاع و شرایط و مکان و زمان. - طنزش رو دوست داشتم.(این رو کسی میگه که واقعا به راحتی نمیخنده) ولی بعضی قسمت‌هاش لبخند تلخ میزدم و از شوخ طبعی نویسنده خوشم میومد. - اگه برگردم عقب این کتابو برای خوندن انتخاب نمیکنم! چرا؟ چون چیزی به شما اضافه نمیکنه. مخصوصا اگه تجربه خوندن کتاب‌هایی راجع به دیکتاتوری رو داشته باشید واقعا حوصلتون سر میره. طنزش و داستانش کشش لازم رو نداره که شما رو تا آخر همراهی کنه و به مقصد برسونه و نتیجه غایی و نهاییش هم همونی هست که توی کتابای این چنینی هست و دیدیم و خوندیم. - با این حال خالی از لطف هم نیست خوندنش. ولی منتظر یه شاهکار توی این زمینه نباشید. شما فقط قراره یه کتابی بخونید که به شکل عجیبی شبیه الانه و با سر تکون دادن داستان خیالی(کم کشش) نویسنده رو تایید کنید. همین!

ظاهراً دغدغه‌ی سیدمهدی شجاعی در سال ۸۷ نقد مستقیم به شخص رئیس‌جمهور وقت و تکه‌پراکنی‌هایی به جمهوری اسلامی و رهبری بوده است؛ و متأسفانه قفل شدن ذهن ایشون به رئیس‌جمهور وقت، ایشون رو از تعادل در روایت اونچه که مدنظرشون بوده، خارج کرده. در حالی که کلیات نقدهایی که به دموکراسی وارد می‌کرد، درست به نظر می‌رسند ... خود متن روایت هم که خیلی ضعیف‌تر از حد اسم نویسنده‌اش بود.