بریده‌هایی از کتاب فاطمه (س) از نگاه علی (ع)

فقط افراد با شخصیت هستند که زنان را تکریم می‌کنند و افراد پَست و فرومایه به زنان اهانت روا می‌دارند.

وای بر آن کس که بر فاطمه و شوهرش امیرالمؤمنین علی ستم کند و وای بر آن کس که به فرزندان فاطمه و شیعیان او ستم کند.

یا علی! هرکس در خانه با گشاده رویی در خدمت همسرش باشد، خداوند متعال نام وی را در دیوان شهیدان ثبت و در برابر هر شب و روز پاداش هزار شهید برای وی می‌نویسد، و در برابر هر گام وی پاداش یک حج و عمره برایش مقرر می‌کند، و در برابر هریک از رگ‌های بدنش، باغی در بهشت به وی می‌بخشد.

رسول خدا (ص) وارد خانه فاطمه (س) شد. فاطمه لباسی از موی شتر بر تن داشت و با یک دست آسیاب را می‌چرخاند و با دست دیگر فرزندش را شیر می‌داد. رسول خدا (ص) از دیدن این حالت منقلب شد و چشمانش پُر از اشک گردید و فرمود: ای دخترم! با تحمل تلخی‌های دنیا به سوی شیرینی‌های آخرت بشتاب. خداوند این آیه را بر من نازل کرده است: و به زودی پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوی! ‌

اگر محذور نداشتم و نشستن من در کنار مزار فاطمه موجب فاش شدن آن برای افرادی که بر او مستولی شدند نمی‌شد، بر خود لازم می‌کردم که همچون مُعتکفان در اینجا اقامت گزینم و همانند زنان جوان مُرده بر این مصیبت بزرگ ناله و شیون نمایم.

به زودی دخترت به اطلاع تو خواهد رساند که چگونه امت تو دست به دست هم دادند تا او را در هم بکوبند و پایمالش کنند! از او بپرس و سوال پیچش کن و شرح وقایع را از او بخواه، که او در سینه‌اش غم و غصه‌های بسیار نهان دارد. دردهایی در سینه او می‌جوشید که هیچ فرصتی برای گفتن آنها نیافت، و اکنون آنها را با تو در میان خواهد گذاشت! و البته خداوند نیز داوری خواهد کرد که او بهترین حکم کنندگان است.

نتیجه خطبه حضرت بسیار جالب و قابل توجه است، بعد از آن خطبه تاریخی جمعی به حضرت فاطمه (س) گفتند: ای دختر رسول خدا، اگر قبل از بیعت با ابوبکر این سخنان را از تو می‌شنیدیم، به هیچ وجه کسی را بر علی (ع) ترجیح نمی‌دادیم! اینجا بود که حضرت در جواب آنان به جریان غدیر خم اشاره کرده و فرمودند: «وَ هَلْ تَرَک أَبِی یوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ لِأَحَدٍ عُذْراً.» آیا پدرم رسول خدا (ص) پس از حادثه غدیر خم جایی برای عذر آوردن باقی گذاشته بود؟!

یا علی، هرکس در خدمت به همسر اکراه نداشته باشد و احساس ننگ و عار نکند، بدون حساب وارد بهشت می‌گردد.

سروده دیگری از أمیرالمؤمنین (ع) در رثای فاطمه زهرا (س) نقل شده است: نَفْسِی عَلَی زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ یا لَیتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَاتِ جان من در میان ناله‌هایش محبوس گشته است، ای کاش من نیز به همراه آه و ناله‌ها جان می‌دادم. لَا خَیرَ بَعْدَک فِی الْحَیاةِ وَ إِنَّمَا أَبْکی مَخَافَةَ أَنْ تَطُولَ حَیاتِی. پس از تو خیری در زنده ماندن نیست، از ترس طولانی شدن زندگانی‌ام گریه می‌کنم.

آری، در خانه فاطمه زهرا (س) تجمّلات به چشم نمی‌خورد، اما آن خانه لبریز از صفا و صمیمیت و مهر و محبت بود و احساس مسئولیت و تعهد در آن موج می‌زد.

رسول خدا (ص) به مسلمانان می‌فرمود: فرزند داشته باشید که فرزند، گل قلب شما به شمار می‌رود: «اطْلُبُوا الْوَلَدَ وَ الْتَمِسُوهُ فَإِنَّهُ قُرَّةُ الْعَینِ وَ رَیحَانَةُ الْقَلْبِ»؛ فرزند بخواهید و برای به دست آوردن آن تلاش کنید که فرزند، نورِ چشم و گُلِ قلب است.

«خَیرُکمْ خَیرُکمْ لِأَهْلِهِ و أنا خَیرُکمْ لأَهْلِی، ما أکرم النساء إلّا کریم و لا أهانهن إلّا لئیم.» بهترین شما کسانی هستند که با خانواده خویش بهترین رفتار را داشته باشند، و من از همه شما نسبت به خانواده‌ام بهترین رفتار را دارم. فقط افراد با شخصیت هستند که زنان را تکریم می‌کنند و افراد پَست و فرومایه به زنان اهانت روا می‌دارند.

أمیرالمؤمنین (ع) هر روز بر سر قبر فاطمه زهرا (س) حاضر می‌شد و او را زیارت می‌کرد. یک روز حضرت منقلب شد و تاب تحمل از دست داد و بر روی قبر افتاد و این اشعار را سرود: مالی مررتُ علی القبورِ مُسلّماً قبرَ الحبیبِ فلا یردُّ جوابی؟ مرا چه شده است که بر روی قبرها توقف می‌کنم، و بر قبر دوست سلام می‌کنم، ولی او جواب سلام مرا رد نمی‌کند؟ یا قبرُ ما لَک لا تجیبُ منادیاً أملَلْتَ بعدی خُلّة الأحباب؟ ای دوست تو را چه شده که جواب سلام ما را نمی‌دهی، آیا بعد از من، از دوستی دوستان خسته و ملول گشته‌ای؟

یا علی، به همسر خدمت نمی‌کند مگر صدّیق یا شهید یا کسی که خداوند خیر دنیا و آخرتش را بخواهد.

به راستی خانه‌ای بابرکت‌تر از خانه زهرا (س) برای اسلام و مسلمین نمی‌توان یافت که در طول چهارده قرن برای جهان بشریت، نور افشانی کرده باشد و تا ابد نیز از تلألو و درخشندگی آن کاسته نخواهد شد.

محبت، میوه معرفت است و امکان ندارد بدون رشد درخت معرفت و آگاهی، شکوفه محبت جوانه زند و یا میوه‌ای به بار نشیند. ممکن است که معرفت به دلایلی منجر به محبت نشود، اما امکان ندارد بدون معرفت (گرچه اجمالی) محبتی پدید آید.

یا علی، خدمت به همسر، کفاره گناهان کبیره، خاموش کننده آتش خشم پروردگار، مهریه حورالعین، افزاینده نیکی‌ها و درجات است.

آگاهی از زیبایی‌های یک شخص و معرفت ویژگی‌های مثبت شخصیتی یک فرد، بذر علاقمندی به وی را در دلها می‌پاشد و با عمیق و گسترده شدن این معرفت علاقمندی نیز بیشتر می‌شود و به تدریج فضای دل را تسخیر و کشش خاصی را بین او و شخص مورد علاقه ایجاد می‌کند و در نتیجه رشته محبت وصل می‌گردد.

او را از نور عظمت خویش آفریده‌ام و از نسل یکی از پیامبرانم که او را بر سایر پیامبران برتری داده‌ام، قرار خواهم داد. از این نور امامانی متولد خواهند شد که پس از خاتمه یافتن وحی، آنها مردم را به سوی حق هدایت خواهند کرد.

امیرالمومنین (ع) فقیر نبود که از اداره یک خانه عاجز بماند. او مرد کار و تلاش بود و با قدرت بازوی خویش چندین زندگی را می‌توانست اداره نماید. علاوه بر اینکه در جنگ‌های متعدد نیز سهمی از غنایم می‌برد که خلأهایی از زندگی را پُر می‌کرد، اما نه او و نه همسرش در قید و بند زندگی عادی گرفتار نبودند، آنها تاب تحمل مشاهده درد نیازمندان را نداشتند و با دیدن دستِ نیازِ یک فقیر، طوفانی در دلهایشان به پا می‌شد که زندگی خویش و نیازمندی‌های خانه را فراموش می‌کردند و برای دستگیری از درماندگان بر همدیگر سبقت می‌گرفتند، و به قدری این فرهنگ در خانه آنها نهادینه شده بود که کودکانشان نیز در این مسابقه نفس‌گیر شرکت می‌کردند.