بریده‌هایی از کتاب علی (ع) از زبان علی(ع)

یک بار از رسول خدا (ص) خواهش کردم که برای من دعا و از خداوند طلب مغفرت کنند. فرمودند: برایت دعا می‌کنم. سپس برخاستند و به نماز ایستادند. هنگامی که دست خود را برای دعا به درگاه الهی بلند کردند، شنیدم که چنین دعا کردند: بار پروردگارا، به‌حق بنده‌ات علی، مغفرت خود را شامل علی کن! عرض کردم: ای رسول خدا، چرا این‌گونه دعا کردید؟! فرمودند: آیا نزد خدا کسی گرامی‌تر از تو وجود دارد که برای اجابت دعا، او را شفیع قرار دهم؟!

به خدا سوگند، درطول زندگی مشترک من با فاطمه، تا هنگامی که از دنیا رحلت کرد، وی را هیچ‌گاه ناراحت و عصبانی نکردم و او را به کاری برخلاف میلش وادار نساختم. او نیز در این مدت، مرا ناراحت و عصبانی نکرد و در هیچ کاری برخلاف خواست من گامی برنداشت! روابط ما آن‌چنان صمیمی بود که هرگاه محزون و اندوهگین می‌شدم، فقط تماشای چهرهٔ فاطمه می‌توانست اندوه از قلبم بزداید و با نگاه به رخسار فاطمه بود که غم‌ها را از یاد می‌بردم!

پس از فتح قلعهٔ خیبر به حضور رسول خدا (ص) رسیدم. آن حضرت با گرمی از من استقبال کردند و فرمودند: ای علی، می‌ترسم که امتم همانند مسیحیان که دربارهٔ عیسی سخنان کفرآمیز و اغراق‌گونه گفتند، دربارهٔ تو چنان سخنانی بر زبان آورند، وگرنه امروز مطالبی را دربارهٔ فضیلت تو می‌گفتم که پس از آن بر هر جمعی گذر کنی، خاک پای تو و قطرات آب وضوی تو را برای شفا و تبرک برگیرند!

آری، هرکس که از مرگ نهراسد، دلش در توفان حوادث آرام و پابرجاست.

رسول خدا (ص) در شبانه‌روز، دو زمان را به صحبت‌کردن با من اختصاص داده بودند: یک نوبت در روز و یک نوبت در شب، خدمت ایشان می‌رسیدم و دربارهٔ موضوعات مختلف باهم گفت‌وگو می‌کردیم. همهٔ یاران رسول خدا (ص) می‌دانستند که آن بزرگوار برای هیچ‌کس چنین برنامه‌ای نداشتند، جز برای من!

آیا می‌دانی «خیر البریّه» چه کسانی هستند؟ عرض کردم: خدا و رسولش بهتر می‌دانند. پیامبر (ص) فرمودند: مقصود از این افراد، شیعیان و یاران تو هستند.

هنوز این خاطره برایم شیرین است که جز رسول خدا (ص) کسی در اقامهٔ نماز بر من پیشی نگرفته است

پس از آماده‌شدن این مقدمات، به من فرمودند: هر کس را که دوست داری، برای میهمانی عروسی‌ات دعوت کن. من وارد مسجد شدم. مسجد مملو از صحابه بود. خجالت کشیدم که از میان آن جمعیت، عدهٔ خاصی را دعوت کنم و بقیه را دعوت نکنم. در مکان بلندی ایستادم و خطاب به همه گفتم: همهٔ شما را به میهمانی عروسی دختر رسول خدا (ص) دعوت می‌کنم.

سه سال با رسول خدا (ص) و خدیجه که او نیز دعوت رسول خدا (ص) را با جان‌ودل پذیرفته بود، همراه بودم و باهم نماز می‌خواندیم. باید تأکید کنم در آن زمان غیر از ما سه نفر، کس دیگری روی زمین نماز نمی‌خواند.

رسول خدا (ص) به من فرمودند: ای علی، در پی تدارک غذای فراوانی برای مراسم عروسی‌ات باش. گوشت و نان را ما تهیه می‌کنیم و خرما و روغن را نیز تو فراهم کن.