بریده‌هایی از کتاب مهمان نوازی ملی

حالا چرا دیوانه‌ها از من خوششان می‌آید؟ آیا مرا هم یکی از خودشان می‌دانند؟ نمی‌دانم. اما راستش، بلاهایی که عقلِ کل‌ها بر سرم آورده‌اند از دیوانه‌ها هیچوقت ندیده‌ام.

روزگاری در یکی از ولایات دوردست، پادشاهی بود که دوست داشت سرزمینش پر از خبرچین و راپرتچی باشد. در این سرزمین از هر سه نفر از اهالی یک نفر خبرچین و خفیه‌نویس رسمی دولتی بود. از دو سوم باقی‌مانده هم بیشتر از نصفشان خبرچین غیر رسمی بودند. غیر از خبرچین‌های رسمی و غیر رسمی، خبرچین‌های داوطلب هم بودند. مابقی اهالی هم به کار خبرچینی، به عنوان یک سرگرمی مفید و مفرح برای گذران اوقات فراغت علاقه وافری نشان می‌دادند.

اگر آزادی عقیده وجود داشته باشد، شما هم مجبورید به باورهای من، احترام بگذارید. دلم به حالتان می‌سوزد.‌

دلیل این که چرا بعضی سیاستمداران را به اسب‌های مهتر تشبیه کرده‌ام متوجه شده‌اید. چون این‌ها هم به خودی خود راه نمی‌روند. نمی‌روند؛ مگر این که سیاستمداری در مقابلش حرکت کند که در سایه‌اش حرکت کنند.

در ادبیات جهان، هنر و تاریخ فلسفه، چهل‌پنجاه اسم مهم وجود دارد که بیشتر مردم، بدون این‌که آثار آنان را خوانده باشند، به هم‌جنس‌باز بودن آنان و این که آیا فاعل بوده‌اند یا مفعول خیلی بیشتر از آثارشان علاقه نشان می‌دهند

همیشه و همه جا، یک نفر که به دفاع از حق کسی صدا بلند کند بقیه هم هم‌صدا می‌شوند.