بریده‌هایی از کتاب یک ماجرای خیلی خیلی خیلی سیاه

حرف‌های قلمبه‌سلمبه اولین علامت حرکتِ مادرم به سمت دیوونه‌خونه بود، درنتیجه تو هم خیلی مراقبِ خودت باش.

یه روزی می‌رسه که هیچ شاه و ملکه‌ای نباشه. اون زمان هم آدم‌ها باز، اون‌قدری که باید، همدیگه رو دوست‌ندارن و این قضیه چیزی رو حل نمی‌کنه، ولی دست‌کم اون زمان دیگه کثافت‌های کمتری تو دنیا هستن که ما باید بابتِ زندگی‌شون پولِ کَلون بدیم.

دِرک: بقیه همه یه مستعمره‌ای تو افریقا داشتن دیگه! چرا بلژیک نباید یه مستعمره‌ای تو افریقا داشته باشه؟! بَری: سخته این منطق رو ردکردن.

پری‌دریاییِ سیاه‌پوست میاه‌پوست وجود نداره! این رو همه می‌دونن! مارجوری: ولی... هانس: ولی چی؟! مارجوری: اصلاً پری‌دریایی مَری‌دریایی وجود نداره!

هانس با تبر دماغِ خودش را می‌خاراند. تبر برای چیه؟ هانس: برای شقه‌کردن دیگه. سؤال‌های احمقانه نکن.

حرف‌های قلمبه‌سلمبه اولین علامت حرکتِ مادرم به سمت دیوونه‌خونه بود، درنتیجه تو هم خیلی مراقبِ خودت باش.

مطمئنم قصه‌هامون خیلی کمتر غم‌انگیز می‌شن اگه من می‌تونستم پرنده‌ها و درخت‌ها و پشت‌بوم‌ها رو ببینم و تو ذهنم نگهشون دارم.