بریده‌هایی از کتاب بیشعوری

«اگه بی‌شعورها عاشق ‌می‌شن، فقط به یه دلیله: نمی‌خوان تو هیچ‌چیزی کم بیارن، از جمله عشق. »

باهوش‌بودن و تحصیل‌کردن هیچ ربطی به بی‌شعور نبودن ندارد

بی‌شعوری یک‌‌جور اعتیاد است و مثل اعتیاد به الکل و مواد مخدر یا یک داروی خاص، تاثیر بدی روی شخصِ معتاد و جامعه‌‌اش دارد. بدی‌‌اش این است که بی‌شعورها اصلا از بی‌شعوری‌شان خبر ندارند.

«هر کسی در شرایط خاصی ممکنه وقیح باشه، اما همین‌که اون شرایط از بین رفت آدم معمولی به خودش می‌یاد و از وقاحتش پشیمون می‌شه، اما آدم بی‌شعور می‌گرده تا دوباره اون شرایط رو فراهم کنه. »

در مورد دولت کار از بی‌شعوری گذشته، صحبت از بی‌شعوری بیشینه است

ما آدمیان بر این باوریم که تمامی مشکلات اجتماعی ریشه در فقر، جهل و استثمار دارد، اما اشتباه می‌کردیم. تمامی این مشکلات به خاطر وجود آدم‌های بی‌شعوری است که به جاه و مقامی رسیده‌اند و جامعه را در وضعیتی سردرگم و شلم‌شوربا اداره می‌کنند.

«اگه بی‌شعورها عاشق ‌می‌شن، فقط به یه دلیله: نمی‌خوان تو هیچ‌چیزی کم بیارن، از جمله عشق. »

«بی‌شعوری که مرض نیست. یک‌جور خصیصه‌ست و به خاطر همین هم قابل درمان نیست. »

بی‌شعوری نوعی بیماری‌ است که قوه‌ی تشخیص و ارزش‌گذاری مبتلایان را به هم می‌زند و باعث می‌شود تا این آدم‌ها هر کاری را بدون شایستگی در انجامش، و بدون ذره‌یی احساس گناه، شرم یا پشیمانی انجام بدهند. (خیلی راحت! )

دو تا از عجایب بزرگ دنیا مجسمه‌ی ابوالهول و اهرام ثلاثه نیستند، آن‌ها: ۱. چرا بی‌شعورها به خود اجازه می‌دهند که رفتاری نفر‌ت‌انگیز داشته باشند. ۲. چرا وقتی مشت‌شان باز می‌شود که رفتارشان نفرت‌انگیز است، می‌رنجند. هراکلیوس، شهید صدر مسیحیت (یا حداقل آن‌گونه که خود می‌پنداشت)