بریده‌هایی از کتاب آرزو

درهایی درست در مقابل ما وجود دارند که باید شکاند و به‌زور وارد شد و بهتر است بر این باور باشید که می‌توانیم این کار را کنیم.

گاهی تصمیمات غلط می‌تواند نتایج خوبی داشته باشد

چیزی که می‌خواستم این بود که بدون هیچ‌چیز دیگری با او یکی باشم. برای این‌که او برایم باشد و من هم برای او. من به نشانه‌ای برای بودن با او نیاز داشتم.

درهایی درست در مقابل ما وجود دارند که باید شکاند و به‌زور وارد شد و بهتر است بر این باور باشید که می‌توانیم این کار را کنیم.

شاید تلاش برای کار کردن صادقانه و وظیفه‌شناسی روی چیزهای کوچک تنها راه عاقل ماندن در دنیایی باشد که در حال فروپاشی است.

چیزی که باعث شد به یاد دزدی از نانوایی بیفتم گرسنگی غیرقابل‌تحمل بود

پرتو ضعیفی از خاطرات گذشته برای لحظه کوتاهی در دل‌هایشان تابید. هر یک‌نفسش را در سینه حبس کرد و می‌دانست که: “آن دختر، دختر صد درصد دلخواه من بود. “آن مرد، مرد صد درصد دلخواه من بود. اما پرتو خاطراتشان بسیار ضعیف بود و دیگر وضوح چهارده سال پیش را نداشت. آنان بی‌هیچ حرفی از کنار همدیگر رد شدند. برای همیشه. ماجرای غم‌انگیزی است، این‌طور فکر نمی‌کنی؟ بله. همین است. همین را باید به او می‌گفتم.

زمان در مواقع سختی چنان کند می‌گذرد که مثل وزن سرب در دل ماهی می‌ماند. نوشته‌های روی بطری آلومینیومی آبجو را خواندم. از زل زدن به ساعتم شروع کردم به در یخچال نگاه کردم، صفحهٔ تقویم که دیروز را نشان می‌داد عوض کردم. از لبهٔ کارت‌پستال برای خراشیدن خرده‌های کلوچهٔ مانده در سطح میز استفاده کردم.

گفتم زمان عوض می‌شود آدم‌ها عوض می‌شوند.

برای من دختر اگر دوشیزه باشد یا نباشد خیلی اهمیتی ندارد. اگر ازدواج کنم و پی ببرم که همسرم دوشیزه نبوده اهمیتی نمی‌دهم. من چندان افراطی و تند گرا یا رؤیایی و خیال‌باف نیستم. اما خیلی هم اهل سنت‌های قدیم نیستم. به نظرم بیشتر واقع‌بین هستم. دوشیزه بودن دختران چندان مسئله‌ای نیست. مهم‌تر این است که یک زوج به‌خوبی یکدیگر را بشناسند.

بااینکه میدانید باید آن‌ها را دور بریزید اما همچنان نگهشان می‌دارید، انتخاب‌هایی که قبل از اینکه بدانید چه به سرتان می‌آید مجبورتان می‌کنند انتخابشان کنید.

امروزه، اگر سعی کنید واقعیت هر چیزی را درک کنید همیشه یک قسمت اضافی پیچیده که همراهش می‌آید هم وجود دارد:

مهم نیست مردم آرزوی چه چیزی می‌کنند یا چقدر جلو می‌روند، به‌هرحال هرگز نمی‌توانند چیزی به‌جز خودشان باشند.

اگر به کسی زیاد فکر کنید مطمئن باشید که دوباره می‌بینیدشان.

در شرایط زیادی ابتکار چیزی که خواستارش هستیم نیست، در حقیقت در بیشتر مواقع.

گفتگوی صریح ممکن است تمام و کمال درست نباشد.

وقتی به داستان کسی گوش می‌دهید و بعد سعی کنید دوباره به‌صورت نوشتاری (انشأ) بازگو کنید، مهم‌ترین چیز لحن است. لحن را به‌درستی دریافت کنید در دستانتان یک داستان واقعی دارید. شاید برخی از حقایق کاملاً درست نباشند، اما اهمیتی ندارد-اینکار درواقع می‌تواند عنصر حقیقت داستان را بالا ببرد. برعکس، می‌توانید بگویید داستان‌هایی هستند که درواقع دقیق هستند باوجودی که اصلاً صحت ندارند. آن‌ها داستان‌هایی‌اند که می‌توانید روی کسل‌کننده بودنشان حساب کنید و حتی در برخی موارد روی خطرناک بودنشان. بویشان را می‌توانی از مایل‌ها آن‌طرف تر حس کنی.

هرچقدر پیرتر می‌شوید مسافرت‌های تنهایی کسل‌کننده‌تری پیش می‌آید. با وقتی‌که شما جوان‌تر هستید متفاوت است -فارغ از اینکه تنهایید یا خیر، مسافرت می‌تواند موجب سرخوشی‌تان باشد. هرچه سن بیشتر می‌شود عامل خوشی کاهش میابد. فقط چند روز اول سرگرم‌کننده است. بعدازآن مناظر آزاردهنده می‌شوند و صدای مردم شروع به رنده کردن (مغزتان) می‌کند. هیچ راه فراری نیست، اگر چشمانتان را برای اینکه آن را از ذهنتان بیرون بی اندازید ببندید، انواع و اقسام خاطرات ناخوشایند سروکله‌شان پیدا می‌شود.

به نظرم همیشه اتفاقات خیلی غمناک شامل یک مبنای خنده‌دار هستند.

افراد وقتی تنهایند ضعیف می‌شوند.