بریده‌هایی از کتاب در دل زمستان

«در دل زمستان، دانستم تابستانی زوال‌ناپذیر در وجودم برپاست.» «این رو همین الان گفتی؟» «نه، مال آلبر کاموئه.»

زندگی همیشه راهش را پیدا می‌کند، اما اگر بدون مقاومت پذیرایش باشیم به کمال می‌رسد.

«در دل زمستان، دانستم تابستانی زوال‌ناپذیر در وجودم برپاست.» «این

تنها درمون این‌همه بدبیاری عشقه. این نیروی جاذبه نیست که دنیا رو سر جاش بند کرده، قدرتِ نگهدارندهٔ عشقه.»

آیا این لذت آشکار و بی‌چون‌وچرا عصارهٔ عشقی بالغ

آیا این لذت آشکار و بی‌چون‌وچرا عصارهٔ عشقی بالغ بود؟

در آن شبِ رازگویی‌شان، لوسیا به او گفته بود که زندگی همیشه راهش را پیدا می‌کند، اما اگر بدون مقاومت پذیرایش باشیم به کمال می‌رسد

لباس‌ها و غذایی را که کلیساها و کنیسه‌ها اهدا کرده بودند به دست فقیرترین خانواده‌های برانکس می‌رساندند، چه مسیحی و چه یهودی. ژورف به پسرش می‌گفت: «ریچارد هیچ‌وقت نباید از آدم‌های نیازمند بپرسی کی هستن و از کجا اومدن، تو فلاکت همه مثل همیم»