کتاب دیدن دختر صددرصد دل‌خواه در صبح زیبای ماه آوریل

چقدر عجیب است که فرد مورد علاقه‌ات را پیدا کنی و فرد مورد علاقه‌ات پیدایت کند. معجزه است. یک معجزه آسمانی.

در یک صبح زیبای ماه آوریل در یکی از خیابان‌های فرعی محله معروف هارویوکوی توکیو دختر صددرصد دلخواهم را دیدم. راستش را بخواهید آن قدرها هم زیبا نیست. آدم خیلی مهمی هم نیست. لباس پوشیدنش هم چیز خاصی ندارد. پشت موهایش در خواب شکسته و بی‌ریخت شده. جوان نیست. باید سی سالی داشته باشد. درست‌ترش این است که بگویم اصلا شبیه دخترها نیست. اما هنوز هم از پنجاه قدمی می‌توانم بفهمم او دختر صددرصد دلخواه من است. وقتی او را می‌بینم، دل در سینه‌ام شروع به تپیدن می‌کند و دهانم مثل کویر خشک می‌شود.

ترس خیلی چیز بدیه. دردی که توی فکرمه خیلی بدتر از درد واقعیه.

خیلی‌ها هستن که از من خوشبخت‌ترن. اما این دلیل نمی‌شه من به اونا حسودی کنم. به نظر من هرکسی زندگی خاص خودشو داره.

«فکر می‌کنم یعنی چیزی که همه بتونن ببیننش، نمی‌تونه چیز خیلی مهمی باشه... البته حدس می‌زنم.»

آن دو دیگر تنها نبودند. هر کدام فرد صددرصد دلخواهشان را یافته بودند و یافته شده بودند. چقدر عجیب است که فرد مورد علاقه‌ات را پیدا کنی و فرد مورد علاقه‌ات پیدایت کند. معجزه است. یک معجزه آسمانی.

گفت: «ترس خیلی چیز بدیه. دردی که توی فکرمه خیلی بدتر از درد واقعیه.

«چون آدما با هم فرق دارن، نمی‌شه اونا رو با هم مقایسه کرد؟» «من این‌طوری فکر می‌کنم.»

حالا دیگر قلبی برایم باقی نمانده است. گرما از وجودم رخت بربسته. گاهی وقت‌ها فراموش می‌کنم هیچ‌وقت گرمایی در وجودم بوده یا نه. این‌جا تنهاتر از هرکس دیگری در زمین هستم.

«اما شاید کمی ناامیدتون کنم. یه پیانیست می‌تونه براتون آهنگ بزنه، یه نقاش می‌تونه براتون نقاشی بکشه و یه شعبده‌باز می‌تونه براتون تردستی بکنه اما یه نویسنده نمی‌تونه کار چندانی انجام بده.»