بریده‌هایی از کتاب وقتی که از خودت می سوزی

انسان آمده تا جاری شود. انسان آمده تا با حرکتش و با جریانش به این دنیای راکد و مرده، معنا و حیات و جریان بدهد. آنجا که او به رکود می‌نشیند، جریان دنیا به‌کار او نمی‌آید و خسارت او را جبران نمی‌کند: (ما اَغْنی عَنْهُ).

و ما این سوختن‌ها و رنج‌ها را در همین کافرهای سینه‌گشاد می‌بینیم که چگونه از هیچ‌ها غصه می‌خورند و برای هیچ‌ها رنج می‌برند، درحالی‌که برای خدا بی‌خیال‌اند و سنگدل‌اند و پابرجا.