بریده‌هایی از کتاب توصیه‌ی تصادفی

بدتر از اشک‌های یه زن تنها چی می‌تونه تو دنیا وجود داشته باشه

من ماجرا رو به شما می‌گم دوشیزهٔ عزیز. یه اشتباه بدی رخ داده. ستوان داشته شتابان خودشو می‌رسونده در خونهٔ عمهٔ شما. حالا نگو نشانی رو اشتباه کرده و به جای خونهٔ عمهٔ شما، می‌ره خونهٔ عمهٔ جیانینا و اشتباهی به جای ازدواج با شما با جیانینا ازدواج می‌کنه. باورتون می‌شه؟ سر یه سوء تفاهم کوچیک.

ذات هیچ‌وقت دروغ نمی‌گه.

من ماه‌هاست که شما رو برانداز می‌کنم. غم شما غم عشقه.

چون بد آید هر چه آید بد شود.

پس چرا جوری وانمود کرد که کاستانزا رو دوست داره؟ گواسکونیا: قربان خود عشق اساسش بر فریب و پنهان کاریه. از قبل از ما بوده تا بعد از ما هم ادامه داره.

تو می‌تونی از فکر دختری که دوستش داری، خلاص بشی؟ خودتو در دام ناامیدی رها می‌کنی و اونقدر زجر می‌کشی تا از تک و تا بیفتی و بمیری؟

هیچ وقت فکر نمی‌کردم کار من با تو به اینجا برسه. می‌دونم که ده دقیقه بعد رفتن تو من می‌میرم. تو می‌رفتی و من توی همین اتاق بوی تو رو به مشام می‌کشیدم و می‌مردم و وقتی پدرم جسد منو توی این اتاق می‌دید از حیرت شاخ درد می‌آورد و وقتی صورت منو نگاه می‌کرد رد غم رو توی چهره‌م می‌فهمید.

نمی‌تونم خودمو متقاعد کنم که یه مرد جنگجو چطور می‌تونه دوست داشتن یه زنو جایگزین لذت جنگ بکنه.

ترکیب خون ارتشی شما با خون یک نجیب زاده غوغایی خواهد کرد آقا... به این می‌گن یه جهاز درست و حسابی.

دولاکوتریه: نه قربان، وقتی پدر موافقت نمی‌کنه، از ادب به دوره که من روی خواستهٔ خودم پافشاری کنم. فلیبرتو: خب پس چه کار می‌کنید؟ دولاکوتریه: از اینجا می‌رم و عشقم رو قربانی صداقتم می‌کنم.

من‌بعد نه شیر شتر نه دیدار عرب.

جیانینا: رنج، یه هدیه‌ست برای آدم‌های شایسته‌ای که دنبال زیبایی می‌گردن... دولاکوتریه: درسته عزیزم. تا حالا اینطوری به رنج نگاه نکرده بودم. حالا طور دیگه‌ای به رنج نگاه می‌کنم و رنج می‌کشم و از رنجور بودن خود دلشادم.

ما در غار تاریکی هستیم که نور عشق اونو روشن کرده