بریده‌هایی از کتاب شهر خرس ها

چیزی که می‌سازی، دیگران می‌توانند نابود کنند. درهرحال، بساز. چون در پایان، مسئله میان تو و خداوند است. هیچ‌گاه میان تو و دیگران نبوده.

کلمات چیزهای کوچکی نیستند.

پدر یا مادر بودن باعث می‌شود احساس کنید پتویی هستید که همیشه کوچک است. مهم نیست چقدر سخت تلاش کنید تا همه را بپوشانید، همیشه کسی دارد یخ میزند.

زمان همیشه به یک میزان حرکت می‌کند، تنها احساسات هستند که سرعت مختلف دارند. هرروزمی‌تواند یک عمر زندگی باشد یا یک تپش قلب، بستگی دارد که آن را با چه کسی بگذرانید.

«وقتی بچه بودم، بابام عادت داشت وقتی شیر رو زمین می‌ریزممن رو بزنه. این کارش به هم یاد نداد که چیزی نریزم. باعث شد از شیر بترسم. اینو یادت باشه لئو.»

تنها راه مقابله با ترس از تاریکیِ بیرون این است که در درون خودت، تاریکی بزرگ‌تری پیدا کنی.

«ما بازنده‌های بد هستیم چون بازنده‌های خوب کسانی هستند که به باختن عادت دارند!»

اما این روزها تقریباً همه از خودشان می‌پرسند آیا واقعاً ممکن است. ادامهٔ زندگی در اینجا. از خودشان می‌پرسند آیا چیزی باقی‌مانده است، جدا از اموالی که به نظر می‌رسد با سرعت دما از ارزششان کم می‌شود.

وقتی‌که اولین دستمزدش به حسابش واریز بشود، وسایل نظافت را از مادرش می‌گیرد و اجازه نمی‌دهد که دوباره آن‌ها را ببیند.

به پا داشتن کفشِ اسکیت هیچ‌وقت برایش عجیب نبود. کاملاً برعکس، وقتی یک جفت کفش معمولی به پا می‌کند، احساس می‌کند دریانوردی است که پا بر ساحل گذاشته و از دریا دور شده.

جوانی در سکوت بیرتاون را ترک کرد و وقتی به خانه بازگشت برای کلمات خیلی دیر بود. نمی‌شود در چشمان سنگ‌قبر نگاه کرد و طلب بخشش کرد.

اگر صادقی، ممکن است فریبت دهند. درهرحال صادق باش. اگر مهربانی، ممکن است تهمت خودخواهی به تو بزنند. درهرحال مهربان باش. هر کار خیری که امروز انجام دهی، فردا فراموشش می‌کنند. درهرحال کار خیر انجام بده.

جنگیدن سخت نیست. لحظهٔ پرتاب اولین مشت سخت است.

یکی از اثرات وحشتناک غم، این است که نبودش را نوعی خودپسندی تعبیر می‌کنیم.

وقتی خیلی کوچک بود، آنا می‌خواست بازیکن حرفه‌ای هاکی بشود. یک‌فصل در تیم دختران هِد بازی کرد اما آن‌قدربی‌قرار بود که نمی‌توانستگفتهٔ مربیان را انجام بدهد و تمام مدت وارد درگیری می‌شد. سرانجام پدرش به او قول داد اگر مجبورش نکند تا او را به تمرینات ببرد، شکار با تفنگ را به او یاد بدهد. می‌توانست بفهمد که پدرش از اینکه تا این حد متفاوت است شرمنده است و پیشنهاد آموزش شکار آن‌قدر خوب بود که نمی‌توانستنپذیرد. وقتی کمی بزرگ‌تر شد می‌خواستکارشناس ورزشی تلویزیون بشود، سپس دبیرستان شروع شد و یاد گرفت که دخترها نباید در بیرتاون، ورزش را دوست داشته باشند- نه به‌اندازه‌ای که او دوست داشت. نه تا آن حد. نه تا حدی که در مورد قوانین و تاکتیک سخنرانی بکند. دختران نوجوان باید به بازیکنان هاکی علاقه نشان می‌دادند نه هاکی. پس سرش را خم کرد و خودش را وقف ورزش سنتی و واقعی بیرتاون کرد: شرم و سکوت.

اگر صادقی، ممکن است فریبت دهند. درهرحال صادق باش. اگر مهربانی، ممکن است تهمت خودخواهی به تو بزنند. درهرحال مهربان باش. هر کار خیری که امروز انجام دهی، فردا فراموشش می‌کنند. درهرحال کار خیر انجام بده.

اولین بازی واقعی‌اش را آنبعدازظهر انجام داده بود و در ثانیه‌هایآخر دروازه خالی را باز نکرده بود. تیم بیرتاون بازی را دوازده بر صفر برد و هر دوازده گل را کوین به ثمر رساند اما کسی نمی‌توانست او را دلداری بدهد.

کِرا زمانی را به یاد می‌آورد که از پیتر پرسید چرا همه از مردم شهرهای بزرگ بدشان می‌آید ودر پاسخ شنید: «مردم شهرهای بزرگ به‌اندازهٔ کافی احساس شرم نمی‌کنند.»

اتاق به‌اندازهٔ کافی ساکت است تا همه صدای شکسته‌شدن قلبش را بشنوند.

«می دونم فقط یه بازیه؛ اما ما شهری تو وسط جنگلیم. نه گردشگر داریم، نه معدن و نه صنعت با فنّاوری بالا. ما تاریکی، سرما و بیکاری داریم.

«به اونایی که تو زندگی چیزی ندارن تا بی‌دلیل دوستش داشته باشن، اصلاًاعتماد نکن.»

بیرتاون به هیچ‌چیز نزدیک نیست. حتی بر روی نقشه غیرطبیعی به نظر می‌رسد. بعضی‌ها می‌گویند «انگار غولی مست، سعی کرده با ادرار نامش را روی برف‌ها بنویسد». افراد بزرگ‌منش‌تر احتمالاً می‌گویند که «انگار طبیعت و انسان، در حال زورآزمایی برای قلمروشان بوده‌اند».

ازدواج درازمدت، پیچیده است. بسیار پیچیده که درواقع، بسیاری از مردم که در چنین رابطه‌ای هستند، گاهی اوقات از خود می‌پرسند: «چون عاشقم هنوز متأهلم یا فقط چوننمی‌تونم بذارم یکی دیگهدوبارهاین‌قد خوب منو بشناسه هنوز متأهلم؟»

اگر صادقی، ممکن است فریبت دهند. درهرحال صادق باش. اگر مهربانی، ممکن است تهمت خودخواهی به تو بزنند. درهرحال مهربان باش. هر کار خیری که امروز انجام دهی، فردا فراموشش می‌کنند. درهرحال کار خیر انجام بده.

چیزی که می‌سازی، دیگران می‌توانند نابود کنند. درهرحال، بساز. چون در پایان، مسئله میان تو و خداوند است. هیچ‌گاه میان تو و دیگران نبوده.

هرکسی قبل از وقوع حادثه هزاران آرزو دارد، اما یک آرزو پس از آن.

هیچ‌وقت نخواهد فهمید چطور برخی مردم می‌توانندانسان را به حیوان ترجیح بدهند.

فصلی جدید خواهد آمد، به دنبالش سالی جدید، زندگی ادامه می‌یابد و مردم فراموش خواهند کرد. گاهی اوقات چون به یاد نخواهند آورد و گاهی اوقات چون نمی‌خواهند تا بیاد بیاورند.

نوازنده گیتار بیسمی‌پرسد «هاکی چی داره؟» بنجی تلافی می‌کند «ویولن چی داره؟» نوازنده‌یگیتار بیس پاسخ می‌دهد «برای اینکه بنوازیش باید مغزتو خاموش کنی. موسیقی مثل اینه که از دست خودت خلاص شی.»

چیزی که می‌سازی، دیگران می‌توانند نابود کنند. درهرحال، بساز. چون در پایان، مسئله میان تو و خداوند است. هیچ‌گاه میان تو و دیگران نبو