بریده‌هایی از کتاب کلیدر؛ جلد سوم و چهارم

«مادر! مادر چه نعمتی‌ست!»

در جوانی، آدمیزاد خیلی گول دلش را می‌خورد

می‌گویند نخ که پاره شد، گره‌اش بزنی کوتاه‌تر می‌شود.

لبخندی به چهره دارد. لبخندی از رغبت.

. آدمیزاد عادت می‌کند!

روزگار همیشه که به دلخواه نیست. نشیب و فراز دارد.

مرد است دیگر. گاه نمی‌خواهد کسی لرزش بیمناک چشمهایش را ببیند. نمی‌خواهد صدای خشک درهم شکستن چیزی را در خود، به دیگری نشان بدهد. تسلیم شکستن نگاه خود، نمی‌خواهد بشود. مرد است دیگر.

با شرم و خجالت شکم وامانده‌ام را سیر کنم!

همین که دیگران ملاحظه تو را بکنند، همین که تو چنان شکننده شده باشی که مورد رعایت دیگران قرار بگیری، کرم حقارت درونت را می‌خورد

یاد تو، یادگار تو هم هست.