محمود دولت‌آبادی، نویسنده چیره دست و سرشناس ایرانی که جایزه‌های بین‌المللی ادبی یان میخالسکی سوییس و جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه را هم در کارنامه پربارش دارد، رمان بلند سه‌هزار صفحه‌ای و ده جلدی کلیدر را با الهام از یک واقعه تاریخی در دوران کودکی خود نوشته است؛ قتل یک قهرمان مردمی به اسم گل‌محمد کلمیشی که کارش ایستادگی مقابل ظلم و زور اربابان و حکومتی‌ها بود. محمود پنج- شش ساله، آن سال‌ها گوشش پر بوده از مرثیه‌ها و اشعار و داستان‌هایی درباره گل‌محمد. اشعاری که بلاخره کار خود را کردند تا شاهکاری به اسم کلیدر خلق شود. رمانی که تاریخ و خیال را بهم آمیخته تا به قول نویسنده‌اش «یادگاری برای مردم آینده ما» شود.
کلیدر از مردمان روستایی زجرکشیده، مظلوم و همیشه منتظری می‌گوید که در سال‌های ظلم و زور خان‌ها و خان‌زاده‌های دهه ۲۰ در یکی از خشک‌ترین و کم‌رونق‌ترین نقاط روستایی ایران، جایی میان سبزوار، نیشابور و قوچان زندگی می‌کردند و بر زمین‌های خشن و خسیس کویر، عرق می‌ریختند. فضای این داستان، فضای ملتهب سیاسی پس از جنگ جهانی دوم و بین سال‌های ۱۳۲۵تا ۱۳۲۷ است. 
بلقیس و شوهرش سه پسر و یک دختر دارند. زندگی آنها با چوپانی می‌گذرد. گل محمد پسر دوم خانواده است که از سربازی برگشته و با وجود داشتن همسری به اسم زیور، عاشق مارال دختر دایی خود می‌شود و این ازدواج آغاز ماجراهای پر از عداوتی می‌شود که آخر آن قتل ناخواسته یکی از مالدارهای سرشناس روستایی است. قتلی که به دنبالش دو خون دیگر ریخته می‌شود. خون دو ماموری که برای تحقیق درباره قتلی که گل‌محمدمرتکب شده، آمده‌اند. قتلی که درواقع دفاع از خود بوده است. گل محمد به زندان می‌افتد اما به کمک یکی از اعضای حزب توده به نام ستار، فرار می‌کند و زندگی مخفیانه و مبارزاتش با اربابان زورگو آغاز می‌شود، آوازه گل‌محمد در سراسر منطقه می‌پیچد و محبوب مردم می‌شود، محبوبیتی که برایش مسئولیتی سنگین و تشویشی مداوم آورده است، او تبدیل به قهرمان مردم شده و زندگی‌اش سراسر ناآرامی و آشوب است؛ ترور محمدرضا شاه به دست حزب توده هم بر این تشویش دامن می‌زند تا سرنوشتی تلخ را برای گل‌محمد افسانه‌ای و یارانش رقم بزند.
رمان کلیدر بسیار واقع‌گرایانه است. هر سطر داستان آنقدر ملموس است که انگار پیش چشم خواننده اتفاق می‌افتد. بیشتر شخصیت‌ها بر اساس واقعیت ساخته شده‌اند و هرجا لازم بوده با قدرت خیال وصف‌ناپذیر دولت آبادی پروبال گرفته‌اند. توصیف‌های دولت‌آبادی از سبک زندگی مردم و رنج‌ها و امیدهای آنان در این اثر و البته همه آثار او، آنقدر دقیق، واقعی و قانع‌کننده‌اند که به راحتی می‌شود فهمید، نویسنده تمام آنها را با گوشت و پوست خود حس کرده و با خیالپردازی صرف به آنها نرسیده است.

محمود دولت‌آبادی، نویسنده چیره دست و سرشناس ایرانی که جایزه‌های بین‌المللی ادبی یان میخالسکی سوییس و جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه را هم در کارنامه پربارش دارد، رمان بلند سه‌هزار صفحه‌ای و ده جلدی کلیدر را با الهام از یک واقعه تاریخی در دوران کودکی خود نوشته است؛ قتل یک قهرمان مردمی به اسم گل‌محمد کلمیشی که کارش ایستادگی مقابل ظلم و زور اربابان و حکومتی‌ها بود. محمود پنج- شش ساله، آن سال‌ها گوشش پر بوده از مرثیه‌ها و اشعار و داستان‌هایی درباره گل‌محمد. اشعاری که بلاخره کار خود را کردند تا شاهکاری به اسم کلیدر خلق شود. رمانی که تاریخ و خیال را بهم آمیخته تا به قول نویسنده‌اش «یادگاری برای مردم آینده ما» شود.کلیدر از مردمان روستایی زجرکشیده، مظلوم و همیشه منتظری می‌گوید که در سال‌های ظلم و زور خان‌ها و خان‌زاده‌های دهه ۲۰ در یکی از خشک‌ترین و کم‌رونق‌ترین نقاط روستایی ایران، جایی میان سبزوار، نیشابور و قوچان زندگی می‌کردند و بر زمین‌های خشن و خسیس کویر، عرق می‌ریختند. فضای این داستان، فضای ملتهب سیاسی پس از جنگ جهانی دوم و بین سال‌های ۱۳۲۵تا ۱۳۲۷ است. بلقیس و شوهرش سه پسر و یک دختر دارند. زندگی آنها با چوپانی می‌گذرد. گل محمد پسر دوم خانواده است که از سربازی برگشته و با وجود داشتن همسری به اسم زیور، عاشق مارال دختر دایی خود می‌شود و این ازدواج آغاز ماجراهای پر از عداوتی می‌شود که آخر آن قتل ناخواسته یکی از مالدارهای سرشناس روستایی است. قتلی که به دنبالش دو خون دیگر ریخته می‌شود. خون دو ماموری که برای تحقیق درباره قتلی که گل‌محمدمرتکب شده، آمده‌اند. قتلی که درواقع دفاع از خود بوده است. گل محمد به زندان می‌افتد اما به کمک یکی از اعضای حزب توده به نام ستار، فرار می‌کند و زندگی مخفیانه و مبارزاتش با اربابان زورگو آغاز می‌شود، آوازه گل‌محمد در سراسر منطقه می‌پیچد و محبوب مردم می‌شود، محبوبیتی که برایش مسئولیتی سنگین و تشویشی مداوم آورده است، او تبدیل به قهرمان مردم شده و زندگی‌اش سراسر ناآرامی و آشوب است؛ ترور محمدرضا شاه به دست حزب توده هم بر این تشویش دامن می‌زند تا سرنوشتی تلخ را برای گل‌محمد افسانه‌ای و یارانش رقم بزند.رمان کلیدر بسیار واقع‌گرایانه است. هر سطر داستان آنقدر ملموس است که انگار پیش چشم خواننده اتفاق می‌افتد. بیشتر شخصیت‌ها بر اساس واقعیت ساخته شده‌اند و هرجا لازم بوده با قدرت خیال وصف‌ناپذیر دولت آبادی پروبال گرفته‌اند. توصیف‌های دولت‌آبادی از سبک زندگی مردم و رنج‌ها و امیدهای آنان در این اثر و البته همه آثار او، آنقدر دقیق، واقعی و قانع‌کننده‌اند که به راحتی می‌شود فهمید، نویسنده تمام آنها را با گوشت و پوست خود حس کرده و با خیالپردازی صرف به آنها نرسیده است.

متن روان

جذابیت

داستان پردازی

«کلیدر؛ جلد اول و دوم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/57054

کلیدر؛ جلد اول و دوم

چیزی که همیشه ایران رو، ایران نگه داشته... 

چه غریب ماندی ای دل ! نه غمی ، نه غمگساری
 نه به انتظار یاری ، نه ز یار انتظاری

 غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
 که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

 نه چنان شکست پشتم که دوباره سر بر آرم
 منم آن درخت پیری که نداشت برگ و باری

 سر بی پناه پیری به کنار گیر و بگذر
 که به غیر مرگ دیگر نگشایدت کناری

 به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها
 بنگر وفای یاران که رها کنند یاری

"هوشنگ ابتهاج" 

حضورت را شکر...❤


۹۹/۰۹/۰۹
۸:۴۰'

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟
ز چشم دوستان دور یا نزدیک
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای
منم من، میهمان هر شبت، لولی وش مغموم
منم من، سنگ تیپا خورده ی رنجور
منم، دشنام پست آفرینش، نغمه ی ناجور
نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد!
فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندوه، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان
نفسها ابر، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است.

دانلود و خرید کلیدر؛ جلد اول و دوم