بریده‌هایی از کتاب این زین که اسب ندارد

جان‌های شعله‌ور همیشه تنهایند حتا از آسمان اگر پیراهنی به تن پوشند

عصب‌هایم درختی پر از زخم‌های یادگاری‌ست

و دستانم دو درخت مانده در برف است

گاه بی‌آن‌که بدانیم در شب سخن می‌گوییم و صبح از چشم خود می‌فهمیم گریسته‌ایم آن‌قدر که در پلک‌های‌مان انارهای شکسته بسیار است

می‌دانستم با این چشم‌ها سازش نمی‌کنی

می‌خواهم که آگاه کنم از خودش این رود را بمیرم بعد و بعد رود رود سر دهید

بیهوده است که خون هم داریم چون در دو سوی رود با دو چهره ایستاده‌ایم

این نقشه‌ها را بردارید شهرها یکی شماره‌ها یکی‌ست