کتاب روش برداشت از قرآن

اصولاً مطالعه هر كتاب، مادام كه با طرح سؤال‌هايی همراه نباشد بهره نمی‌دهد و خواننده به سادگی از جواب‌ها و اشاره‌ها و نكته‌ها می‌گذرد و آنها را نمی‌يابد و در خونش نمی‌نشيند.

اصولا هر جامعه، از دو اقليت و يك اكثريت تشكيل شده است

اينكه چرا قرآن اين گونه پراكنده است و چرا مثل الفبا آيه‌ها را كنار هم گذاشته‌اند؟ سؤال درستی است كه به آن جواب می‌دهيم :

هر كس در جست‌وجوی راهی است برای برداشت از قرآن و يا همراه پيشنهادی است به خاطر بهره‌برداری از آن. اگر اين راه‌ها و اين پيشنهادها صحيح نباشند، ناچار عقيم می‌شوند و به بن‌بست می‌رسند و دوباره رجعت و عقب گرد شروع می‌شود همان طور كه سيلاب‌ها هنگام برخورد به سدها به سرعت برمی‌گردند و عقب می‌آيند... و تا هنگامی كه سرشار شوند و بالا و بالاتر بيايند و از سر سد راه بيفتند و مانع‌ها را پشت سربگذارند مدت‌ها طول می‌كشد و چه بسا كه طعمه شنزارها بشوند و از پشت سد نگذرند و در كنار مانع بميرند.

آنجا كه آيه‌ها هماهنگ با نيازها و روحيه‌ها تلاوت شوند و در اين آيه‌ها تدبر شود، بهره‌ها زيادتر خواهد بود و درمان نزديك، همان‌طور كه داروی متناسب در هنگام متناسب، درمان خواهد داشت و شفا خواهد آورد.

راستی رياضت‌ها چقدر شكل عوض می‌كنند. آن وقت ها كه می‌خواهی مثل بلبل حرف بزنی و خودت را نشان بدهی، بايد خفه باشی و هنگامی كه حال گفتن نداری و كلمه‌ها برايت وزنه‌های سنگين هستند، بايد تا صبح وزنه برداری

اين ماييم كه به خاطر نيازهای گوناگون جامعه، افراد گوناگون و مختلف آفريده‌ايم تا هر كدام برای ديگری مسخّر باشند؛ بقال برای عطار و عطار برای خياط و ثروتمند برای فقير و انديشمند برای جاهل و همه برای هم تا چرخ زندگی آنها بگردد و جامعه به راه خويش بيفتد. ما افراد را بر اساس حكمت، گوناگون آفريديم و در حالی كه اين اختلاف‌ها ملاك افتخار نيست و از هر كس به اندازه‌ای كه دارد بازده می‌خواهيم و هنگام پاداش، نسبت‌ها را در نظر می‌گيريم و حتی به نسبت سعی و عمل هم نمره نمی‌دهيم، كه به هدف و جهت و عامل‌ها نگاه می‌كنيم

فقيه‌تر كسی است كه معانی كلام را بشناسد، نه خود كلام را.

اين نسل، گرفتار سرگردانی است، آموزشی می‌خواهد و اسير تناقض است، راه حلی می‌جويد. تناقض ميان قرآن و قرآن. ميان قرآن و سنت. ميان سنت و سنت. ميان قرآن و عينيت.

انسان هر چه بيشتر می‌يابد، بيشتر پيچيده می‌شود.