بریده‌هایی از کتاب صراط

تو نخواه که در روز اول تصمیمت، دلی را داشته باشی که زنده دل‌ها پس از سال‌های سال آباد کرده‌اند. و قلب سلیمی را صاحب شده باشی که رسول‌ها با یک عمر ریاضت و رنج ساخته‌اند و به نزد خدا آورده‌اند.

ما عاشق آفریده شده‌ایم.

داستان انسان، داستان شکر و کفر است، در هر لحظه پیش می‌برد و یا عقب می‌افتد. این طور نیست که خیال کنی در یک جا ایستادن، در همانجا ماندن است، که ایستادن عقب گرد است و پایین رفتن.

این بزرگترین جنایت است که یک دسته بشناسند و بسنجند و تصمیم بگیرند و من اجرا کنم. مگر مغز من در سر دیگران است که برای من تصمیم می‌گیرند؟

از تو تنها عمل نمی‌خواهند. عمل اسکناس است که ارزش ندارد. ارزش آن وابسته به پشتوانه‌ی آن است. مهم عبادت نیست، مهم عبودیت است.

کاروان رفت و تو دیگر با پا نمی‌رسی. فکر پرواز باش، بال بگشا و اگر بال هم نداری فریاد کن اهدنا الصراط.

ایمان بر تمامی وجود تو پراکنده است. ممکن است دست تو ایمان آورده باشد، ولی هنوز چشم تو ایمان نیاورده باشد و خالی مانده باشد.

گم گشت فیض و راه به جایی نمی‌برد ای رهنمای گمشدگان، اهدنا الصراط

تلقی هر کس از آزادی، وابسته به حرکت و به مانعی است که با آن برخورد کرده است.

لَو عَلمَ الْمُدْبِرُونَ عَنّی کیفَ انْتظاری لَهُم وَ اشتیاقی اِلی تْرک مَعاصیهِم لَماتُوا شَوقاً بی و تَقَطَّعَت اَوْصالَهُم عَنْ مَودَّتی. اگر اینها که به من پشت کرده‌اند و رفته‌اند می‌دانستند که چگونه در انتظارشان هستم و چگونه مشتاق بازگشتشان هستم، از شوق می‌مردند و رگ‌هاشان از فشار عشق من پاره می‌شد. این صدای اوست. و این ماییم که باید در حَجَّةُ الاِْسلام، لبیک بگوییم. لَبَّیک. اللّهُمَ لَبَّیک... اِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ وَ الْمُلْکَ لَک لا شَریکَ لَکَ لَبَّیک.