بریده‌هایی از کتاب همه چیز تغییر می کند

به نظر می‌شه گفت بی‌خیالی در اصل نشون دهندهٔ سطح بالایی از تنهاییه

به نظر می‌شه گفت بی‌خیالی در اصل نشون دهندهٔ سطح بالایی از تنهاییه.»

در زندگی هیچ‌وقت نمی‌دانی این آخرین باری است که داری طرف مقابلت را می‌بینی. اگر از این موضوع خبر داشتی قطعاً دقت بیش‌تری به خرج می‌دادی.

غافل‌گیر و مردد بود ولی یک‌جور خوشحالی هم در صورتش دیده می‌شد. زمانی که به مردم آن هم درحالی‌که در آستانهٔ فروپاشی عصبی هستند حسادت می‌کنید، این یعنی وقتش رسیده که نگاه دقیق‌تری به زندگی خودتان داشته باشید.

من بیش‌تر شبیه کسی هستم که زیر آب دست و پا می‌زند و می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای آموزش غریق نجات‌ها باشد.

کسی که شما را آرام می‌کرد و ترس‌هایتان را از بین می‌برد. شاید احساس خشم و خیانت داشته باشید، ولی بخشی از وجودتان همیشه او را دوست دارد، چرا که هنوز در آن شب‌های ترسناک باقی مانده و فراموش نکرده است که او همیشه جایی بود برای فرار از دست کابوس‌ها، جایی که می‌توانستید با خیال راحت در خوابی آرام غوطه‌ور شوید و مطمئن باشید که در آن لحظه، جایتان کاملاً امن است.

ما هیچ‌چیز تولید نمی‌کنیم، هیچ‌چیز نمی‌فروشیم و هیچ‌چیز نمی‌خریم. اگر شرکت ما وجود نداشت، کافکا قطعاً آن را خلق می‌کرد.

به این فکر می‌کنم که در پزشکی چه‌قدر به ما بیماران توهین می‌شود. همه‌جای بدنت را می‌بینند، به خصوصی‌ترین بخش‌های بدنت دست می‌زنند و تمام اتفاقات و ترشحاتی که در بدنت رخ می‌دهد را بدون اجازه تماشا می‌کنند. در این حین دکتر با حوصله بالای سرت می‌چرخد و کارهایش را انجام می‌دهد و تا آخرین لحظهٔ ممکن صبر می‌کند تا نتیجهٔ کار را به تو اطلاع دهد.

قطعاً هیچ‌وقت نمی‌توانید از کسی که این‌طوری برای شما لالایی خوانده باشد، متنفر شوید، درست است؟ کسی که شما را آرام می‌کرد و ترس‌هایتان را از بین می‌برد. شاید احساس خشم و خیانت داشته باشید، ولی بخشی از وجودتان همیشه او را دوست دارد، چرا که هنوز در آن شب‌های ترسناک باقی مانده و فراموش نکرده است که او همیشه جایی بود برای فرار از دست کابوس‌ها، جایی که می‌توانستید با خیال راحت در خوابی آرام غوطه‌ور شوید و مطمئن باشید که در آن لحظه، جایتان کاملاً امن است.

آیا به همین راحتی می‌توانی رنج‌هایی که به بقیه وارد کردی، خطاهایی که مرتکب شدی را از بین ببری تا بتوانی وارد مسیر دیگری شوی و اوضاع را بهتر کنی؟

«قضیهٔ یازده سپتامبر که فایده‌ای نداشت. ولی داستان یه الکلی که تازه ترک کرده روی هرکسی تأثیر می‌ذاره، مگه نه؟ ایدهٔ محشری بود؟»

بوی قهوهٔ مانده و ژل‌های بعد از اصلاح بی‌کیفیت می‌دهد. در سیمای نحیف او مردی را می‌بینید که در زیر بار حد وسط بودن مشغول تقلا است. او یک دلال حرفه‌ای است، نمونهٔ بارزی برای اثبات این که چرا باید قبل از این که به شخصی مثل او شبیه شوم، این کار را ترک کنم.

دیگر خودمان به این حقیقت دردناک پی برده بودیم که نورم به چه چیزی تبدیل شده است، شاید هم همیشه چنین آدمی بوده است و پرده‌هایی مثل همسر یا پدر بودن؛ حقیقت وجودی‌اش را از ما پنهان کرده بود

او شروع می‌کند به صحبت دربارهٔ این که باید به این مشکلات به چشم فرصت نگاه کنیم. ولی قبل از این‌که حرف‌هایش را تمام کند من از اتاق بیرون می‌آیم. هم‌چنان که در سالن حرکت می‌کنم صدای فریادهای او را می‌شنوم که صدایم می‌زند. می‌دانم باید می‌ماندم. ولی الان به این باور رسیده‌ام که زندگی کوتاه‌تر از این‌هاست که بخواهم به این جور مزخرفات گوش دهم.

مسئله اینه که اون الان این‌جاست، تو هم این‌جایی. می‌دونی که زندگی هیچی‌ش معلوم نیست.

تو دنبال عشق نیستی، فقط می‌خوای یه چسب زخم باشی. هوپ به دردت نمی‌خوره، چون عاشقته و نیازی بهت نداره. ولی تامارا آسیب‌دیده و رنج‌خورده‌ست. می‌خوای بهش نزدیک بشی و قهرمان‌بازی دربیاری.»

«اوضاع روبراهه؟» می‌گوید: «همممم.» شک ندارم هیچ‌وقت، تحت هیچ شرایطی دوست ندارید یک دکتر در جواب شما بگوید: «همممم.»

ظاهر شما تا حدی بستگی به موقعیت اطرافتان دارد. جد که نباشد ظاهرم بهتر به نظر می‌رسد.

به نظر می‌آید اگر در این باره بحث کنیم خود به خود آن را به یک عهد و قرار تبدیل می‌کنیم، عهدی که حتی پیش از مطرح شدن شکسته می‌شود. اگر چنین اتفاق ناراحت کننده‌ای رخ دهد دیگر هیچ‌وقت نمی‌توانیم محبت شیرین و دست‌نیافتنی‌ای که در رگ‌های هردویمان جاری شده است را پیدا کنیم.

اشکالی نداره دوسش داشته باشی، ولی نذار هر بار این‌جوری ناراحتت کنه.

شاید بهتر بود یکی از این عشق‌های اصلی بچه‌هات بودن، نظرت چیه؟ این‌جوری قطعاً این‌قدر راحت ولمون نمی‌کردی.

اگر بخواهیم خانواده را دوباره جمع کنیم چه می‌شود و مهم‌تر از همه این که، آیا واقعاً دوست داریم خانواده را دوباره جمع کنیم؟

«خسته شدم این‌قدر برنامه چیدم. کل زندگی‌م داشتم برنامه‌ریزی می‌کردم، هیچ‌کدومم فایده‌ای نداشتن. می‌خوام یه مدت کنار بکشم و استراحت کنم. اصلاً می‌خوام ببینم واقعاً چه خری هستم!»

در زندگی هیچ‌وقت نمی‌دانی این آخرین باری است که داری طرف مقابلت را می‌بینی. اگر از این موضوع خبر داشتی قطعاً دقت بیش‌تری به خرج می‌دادی.

در زندگی مسائلی مهم‌تر از تلاش برای ساخت زندگی بهتر برای خودت وجود دارد

زمانی که به مردم آن هم درحالی‌که در آستانهٔ فروپاشی عصبی هستند حسادت می‌کنید، این یعنی وقتش رسیده که نگاه دقیق‌تری به زندگی خودتان داشته باشید.

من بیش‌تر شبیه کسی هستم که زیر آب دست و پا می‌زند و می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای آموزش غریق نجات‌ها باشد. کسی که زیر ترس‌های خودش له شده است و نمی‌تواند فرق بین خطر و نجات را تشخیص دهد.

باید می‌گفتم دارم دنبال ایراد می‌گردم. وقتی عاشق کسی می‌شوی که نباید عاشقش شوی، این بهترین کار است. دنبال ایراداتی در پوستش، یا ویژگی عجیبی در ظاهرش می‌گردی. به این فکر می‌کنی که گذر عمر چقدر بر روی این ظاهر اثر می‌گذارد، چگونه به تدریج لکه‌دار می‌شود، سعی می‌کنی بخش‌هایی از ظاهرش را پیدا کنی که زشت و ناخوشایند هستند، شاید با خودت بگویی پاهایش به چه شکل مسخره‌ای به بالاتنه‌اش وصل شده‌اند. با ناامیدی دنبال این ایرادات می‌گردی. آماده‌ای که با یک نقص کوچک همه‌چیز را رها کنی، تا همین یک نقص کوچک را در ذهنت به یک ایراد بزرگ تبدیل کنی و خودت را از این گرفتاری نجات دهی.

زمانی که به مردم آن هم درحالی‌که در آستانهٔ فروپاشی عصبی هستند حسادت می‌کنید، این یعنی وقتش رسیده که نگاه دقیق‌تری به زندگی خودتان داشته باشید.

«خونهٔ محشریه.» تحت تأثیر قرار گرفته است. «مال خودته یا اجاره کردی؟ البته اگه فضولی نباشه؟» «مال جِده.» لیوان را به او می‌دهم. سریع آب را می‌نوشد. لیوان را که به من می‌دهد، با آستین پیراهنش لب‌های خیسش را پاک می‌کند. از من می‌پرسد: «دیدی دیشب زلزله اومد؟» «آره.» «می‌دونی، خیلی قدیما بعضی فرهنگا معتقد بودن زلزله فرصتیه برای یه‌جور بازبینی درونی عمیق. فکر می‌کردن با زلزله خدایان سرنوشت‌ها رو تکون می‌دن و فرصتی بهت می‌دن تا بتونی عوضش کنی.» نگاه پرمعنایی به من می‌اندازد. در جواب می‌گویم: «شایدم زلزله به خاطر این بوده که از خدایان خطایی سرزده.» نورم لبخند تلخی بر لب می‌آورد. «گوش کن، زک.» ادامه می‌دهد: «تنها چیزی که ازت می‌خوام اینه که نیم ساعت، یا نهایت یه ساعت بهم وقت بدی. می‌دونم عصبانی هستی و کاملاً حق داری. ولی من هنوز پدرتم و چه خوشت بیاد یا نه، من همیشه پدرت می‌مونم.»