بریده‌هایی از کتاب جان شیرین و شش داستان دیگر

کسالت نفرین بیمارستان است.

«اصل کار این است که خوش‌حال باشی. هرچه می‌خواهد بشود. فقط سعی کن خوش‌حال باشی. کم‌کم آسان‌تر و آسان‌تر می‌شود. به شرایط آدم هم ربطی ندارد. باورت نمی‌شود چه‌قدر خوب است. وقتی همه‌چیز را قبول کنی، فاجعه محو می‌شود. یا به‌هرحال سبک‌تر می‌شود، و تو هم راه خودت را می‌روی و با دنیا راحت کنار می‌آیی

مدرسهٔ سابق من، همان‌جایی که قلدرها ناهارم را می‌گرفتند و تهدید می‌کردند کتکم می‌زنند، جایی که در میان آن همه آشوب، کسی چیزی یاد نمی‌گرفت

نمی‌دانم در آن‌زمان در وضع توالت‌های مدرسه پیش‌رفتی حاصل شده بود یا نه، اما توالت مدرسه بدترین چیز بود.

تاوان گناه مرگ است.