بریده‌هایی از کتاب تیک تاک قدم هات

ترکت کردم اما آن‌جا چیزی را جا گذاشته‌ام امانتِ من است نکند خیانت کنی نکند دیگری ببرد ترکت کردم اما آن‌جا تو را جا گذاشته‌ام

همچون جنگجویی زخم‌خورده که می‌خواهد برخیزد روی پایی که از یاد برده از دست داده است بازوانم را سخت می‌پیچم گِردِ کسی که رفته از آغوشم

آغوشم را باز کرده‌ام اگر نیایی به مترسکی می‌مانم

چشمم را بر همه بستم همه‌چیز شبیهِ تو شد

سرگردان‌تر از زمینم مداری ندارم دور از تو دورِ تو می‌گردم

بر همهٔ این کلمات تُف این‌ها شاعرانه نیستند می‌خواهم از تو بنویسم

پیوسته با خطی که بر همه‌چیز کشیدم هزاربار تصویرِ تو را کشیدم

در انتهای هیچ راهی نبودی سفری می‌خواهم بی‌انتها

پاهای من دو عقربهٔ هرزند زمین‌وزمان را گم کرده‌اند گاهی به عقب برمی‌گردند دنبالِ کسی می‌گردند که بعدها می‌آید

همسایهٔ دیواربه‌دیوارِ منی دیواری بلند بی‌هیچ روزنی

سرانجام روزی در آغوشم می‌گیرد با من درمی‌آمیزد نه نمی‌خواهم خیانت کنم به تو از خاک متنفرم

دستم را بگیر دارم گم می‌شوم دوباره بچه شدم

آغوشم را باز کرده‌ام اگر نیایی به مترسکی می‌مانم

میان‌مان دیواری نکشیدی برمی‌گردم پیشَت زخمی از میانِ سیم‌های خاردار

تبعید به سرگردانی شدم

اگر دری میانِ ما بود می‌کوفتم درهم می‌کوفتم اگر میانِ ما دیواری بود بالا می‌رفتم پایین می‌آمدم فرو می‌ریختم اگر کوه بود دریا بود پا می‌گذاشتم بر نقشهٔ جهان و نقشه‌ای دیگر می‌کشیدم اما میانِ ما هیچ نیست هیچ و تنها با هیچ هیچ کاری نمی‌شود کرد

همچون جنگجویی زخم‌خورده که می‌خواهد برخیزد روی پایی که از یاد برده از دست داده است بازوانم را سخت می‌پیچم گِردِ کسی که رفته از آغوشم

دستِ من نبود ابری انبوه بودم دور و اندوه‌بار فاصله‌ها را چگونه طی می‌کردم قطره قطره تا گونه‌های تو هوا که صاف شد گونه‌ات را نسیمی نوازش کرد دستِ من نبود

عقربهٔ من سال‌ها را شماره می‌کرد دورِ تو می‌گشت گردشی این‌همه طولانی تو را خسته کرد مرا پیر

ساعت خوابیده است خواب می‌بیند عقربه‌ها به‌هم رسیده‌اند و آرام‌اند

عقربهٔ من سال‌ها را شماره می‌کرد دورِ تو می‌گشت گردشی این‌همه طولانی تو را خسته کرد مرا پیر دیر شد با آن‌ها رقصیدی

سرانجام روزی در آغوشم می‌گیرد با من درمی‌آمیزد نه نمی‌خواهم خیانت کنم به تو از خاک متنفرم