کتاب پیرمرد و دریا

«کاش پسرک همراهم بود

«من عاشق نوشیدنی تو قوطی‌ام.»

«به زودی خوب میشی. چیزهای زیادی هست که من باید یاد بگیرم و تو می‌تونی همه چیز رو بهم یاد بدی. چقدر زجر کشیدی؟» پیرمرد گفت: «خیلی«

فقط نگاه کردن به دستانش و حس کردن درد پشتش کافی بود تا او باور کند که این یک رویا نیست.

پیرمرد فکر کرد: «چرا من با دو دست خوب آفریده نشدم؟ احتماًلا این از قصور خودم در تربیت این یکی دستمه. اما خدا می‌دونه که اون فرصت یاد گرفتن رو داشته. اون دیشب بد عمل نکرد و فقط یه بار گرفته. اگر دوباره گرفت بذار طناب ببردش.»

دردش نشان می‌داد که او زنده است.

فکر کرد: «امید نداشتن احمقانه ست، علاوه بر این فکر می‌کنم گناهه. به گناه فکر نکن.

هیچ چیز بهتر از این نیست که هیچ نباشی ولی مؤثر باشی.

از اون گذشته هرچیزی، چیز دیگه‌ای رو به نحوی می‌کشه. ماهیگیری منو می‌کشه درست به همون صورت که زنده نگهم می‌داره.

«امید نداشتن احمقانه ست