بریده‌هایی از کتاب مردها آهسته می‌میرند

اذان صبح با صدای ترمز ماشینی که درست روی خط عابر قفل شده بود بلند می‌شود. می‌رود سمت اتاق پدر. پدر را می‌بیند که روی عکس داریوش وسط جانماز خوابیده است. تکانش می‌دهد. صدایش می‌کند و پشت سر هم می‌گوید: «حاجی، خوبیت نداره سر جانماز. برو سر جات.»