بریده‌هایی از کتاب به خود عشق بورزید

خود را بدون هیچ قید و شرطی دوست داشته‌باشید و همان‌گونه که هستید، قبول کنید.

مهمترین سؤالی که می‌توان در زندگی از خود پرسید، شاید این باشد که: آیا در حال حاضر به خود عشق می‌ورزم؟

سعی کنید بگردید و آن شخص خوب و عالی‌ای را که در شما پنهان شده‌است، کشف کنید.

خود را بدون هیچ قید و شرطی دوست داشته‌باشید و همان‌گونه که هستید، قبول کنید.

تا زمانی‌که به شناخت خود، تحسین خود، گرامی داشتن خود و محترم شمردن خود بدون هیچ قیدوشرطی شروع نکنیم، هرگز قادر به تحسین کردن و دوست‌داشتن دیگری نخواهیم‌بود.

تلاش ما برای به‌دست‌آوردن عشق از بیرون از خودمان با شکست مواجه می‌شود، زیرا نمی‌توانیم آن چیزی را که خودمان از خودمان منع می‌کنیم، از طریق دیگران به‌دست بیاوریم.

درواقع سؤال اصلی اینجاست که ما چطور می‌توانیم آنچه را که از خود دریغ می‌کنیم به دیگران بدهیم؟ و حیرت‌انگیزترین چیز این است که بارها و بارها از افرادی می‌شنویم که می‌گویند: «خود را دوست داشتن نهایت خودخواهی است.» در حالی‌که حقیقت این است که من زمانی می‌توانم چیزی را به کسی بدهم که مالک آن باشم: اگر این ثروت و دارایی را از خودم دریغ کنم، پس هرگز نخواهم توانست آن را با دیگری تقسیم کنم.

خود را بدون هیچ قید و شرطی دوست داشته‌باشید و همان‌گونه که هستید، قبول کنید.

حیرت‌انگیزترین چیز این است که بارها و بارها از افرادی می‌شنویم که می‌گویند: «خود را دوست داشتن نهایت خودخواهی است.» در حالی‌که حقیقت این است که من زمانی می‌توانم چیزی را به کسی بدهم که مالک آن باشم: اگر این ثروت و دارایی را از خودم دریغ کنم، پس هرگز نخواهم توانست آن را با دیگری تقسیم کنم.

شما بی‌نهایت باارزش هستید «فقط به این دلیل که وجود دارید.» شما بی‌نهایت باارزش هستید فقط به این دلیل که در دنیا بی‌همتا هستید و هرگز بر روی این کره‌ی خاکی کسی کاملاً شبیه شما وجود نخواهد داشت. شما بی‌نهایت با ارزش هستید فقط به این دلیل که هیچکس در دنیا خصوصیات و صفات شما را دارا نیست. شما ارزشی نامحدود دارید، زیرا چیزی بسیار یگانه، برای ساختن آینده‌ی این دنیا، ـ دنیایی از عدالت و انصاف که به کار همه‌ی ما می‌آیدـ به همراه دارید.

آیا نمی‌خواهید برای خود این کادوی برین و متعالی را قائل شوید؟ یعنی وفادار بودن به خود، به راه خود، به ارزش‌ها و نقطه نظرهای خود، بدون هیچ ستیزه‌جویی و با یک نیروی آرام و آسوده، با فروتنی و تواضع بدون این‌که خود را متمایز و متفاوت از دیگران بدانید و یا بدون این‌که با نوعی متشخص‌نمایی خود، برخلاف جهت دیگران پیش روید.

نداشتن یک عشق هوشمندانه و متعادل به خود، بزرگترین و اولین مشکل روان‌شناسی جامعه‌ی انسانی ما را تشکیل می‌دهد.

«ارزیابی شما از خودتان از همان دوران کودکی مشروط به جواب مثبتی بود که دیگران به شما می‌دادند. بدین معنا که یاد گرفته بودید که ارزش شما از بیرون و خارج شکل می‌گیرد و این اشتباه محضی بود که در تمام طول زندگی‌تان در شما ماندگار شده است. اولین قدم برای تصحیح این باور اشتباه که: ”ارزش شما بستگی به احترامی دارد که دیگران به شما می‌گذارند“، ”عشق ورزیدن به خودتان است“.» به این‌ترتیب کم کم خودتان را با بالا بردن ارزش‌تان، همان‌طور که هستید «اینجا و همین حالا»، بدون هیچ قیدوشرطی، پرورش می‌دهید. هیچ‌کسِ دیگری نمی‌تواند آن را برای شما و به جای شما انجام‌دهد. باید این تصویر غلط را از ذهنتان پاک کنید که فکر می‌کنید همان‌طور که هستید، لیاقت عشق را ندارید. شما در واقع می‌توانید با عشق ورزیدن به خودتان بی هیچ قیدوشرطی، این عشق را در خود ظاهر سازید و به‌تدریج که این کار را انجام دهید، می‌توانید در زندگی‌تان، توجه دیگرانی را که می‌توانند شما را بدون هیچ قید و شرطی دوست داشته باشند، جلب نمایید.

هنگامی‌که از دادن عشق به خود خودداری می‌کنیم، در حد زیادی این امکان را مهیا می‌سازیم که در زندگی جذب افرادی بشویم که مثل ما تمایل به خود کوچک شمردن دارند که البته این کار هیچ کمکی به ما نخواهدکرد!

نداشتن یک عشق هوشمندانه و متعادل به خود، بزرگترین و اولین مشکل روان‌شناسی جامعه‌ی انسانی ما را تشکیل می‌دهد.

یکی از حکیمان بزرگ، دو هزارسال پیش گفته‌است: «دوست داشته باشیم همنوع خود را، همچنان که خودمان را دوست‌داریم.»

تعریف من از عشق ـ‌امتحان شده در بوته‌ی آزمایشگاهی زندگی پنجاه سالگی‌ام‌ـ بسیار ساده و روان است، و آن عبارت است از: خواستن واقعی خود و یا دیگری، این دیگری فقط محدود به همنوع (انسان) نیست، بلکه می‌تواند به تمام جانداران و غیر جانداران الحاق گردد، صرف‌نظر از خود کره‌ی زمین و آنچه که به زحمت در آن یافت می‌گردد. در پایه و اساس عشق، بیشتر از هر چیز دیگری، احترام وجود دارد. یعنی احترام زیادی که ما برای آن شخص یا چیز دوست داشته‌شده، قائل هستیم. و احترام یعنی توجه و دقت داشتن و ارج گذاشتن عمیق برای کسی یا چیزی و قبول کردن آن به طور کامل و گرامی داشتن و رفتار کردن با آن به طرزی محترم، متواضع و مؤدب.

۷ تا زمانی‌که به شناخت خود، تحسین خود، گرامی داشتن خود و محترم شمردن خود بدون هیچ قیدوشرطی شروع نکنیم، هرگز قادر به تحسین کردن و دوست‌داشتن دیگری نخواهیم‌بود.

شما در واقع می‌توانید با عشق ورزیدن به خودتان بی هیچ قیدوشرطی، این عشق را در خود ظاهر سازید و به‌تدریج که این کار را انجام دهید، می‌توانید در زندگی‌تان، توجه دیگرانی را که

تصور کنید که از خانواده‌ای کاتولیک هستید و می‌خواهید با شخصی مسلمان ازدواج کنید و یا از خانواده‌ای هستید که نسل‌اندر نسل در امور بانکی کار کرده‌اند و حالا شما دل‌تان می‌خواهد خود را وارد سیاست کنید و راه دیگری برگزینید و یا این‌که یک روز کشف می‌کنید که برای ازدواج ساخته‌نشده‌اید و می‌خواهید برخلاف نظر خانواده‌تان تا آخر عمر مجرد بمانید. یا به‌اندازه‌ی کافی نسبت به خانواده‌تان احساس همدردی دارید و درک می‌کنید که خانواده‌تان نمی‌تواند راه شما را بفهمد و یا اینکه اعتقاد و ایمانتان به کاری که می‌کنید آنقدر صادقانه و راستین است که در خودتان این شجاعت را پیدا می‌کنید تا با آرامش و آسودگی کامل در این راه قدم بردارید. یک ضرب المثل چینی می‌گوید: «یک راه زمانی رسم می‌شود، که قدمی در آن گذاشته شود.»

نداشتن یک عشق هوشمندانه و متعادل به خود، بزرگترین و اولین مشکل روان‌شناسی جامعه‌ی انسانی ما را تشکیل می‌دهد.

«این پایه و اساس همه چیز است: به خود وفادار باش، زیرا اگر چنین باشی، این مطلب را در پی خواهدداشت، که هیچ‌گاه نمی‌توانی اصالت و پاکی‌ات را در برابر هیچکس از دست بدهی. مثل شب که به‌دنبال روز می‌آید.»