بریده‌هایی از کتاب دیدن از سیزده منظر

راستی چه کسی بود که سمت خنک بالشت را اختراع کرد؟

و زمان چه ظالمانه می‌تازد؛ وقتی در طلب آن هستی مضایقه می‌کند و آن‌گاه که نیاز نداری فراوان می‌شود.

اگر به زندگی مهلت کافی بدهی همه‌ی مشکلاتت را حل خواهد کرد، حتی مشکل زنده بودن را.

این قدرت خیال است که در مقابل فشار حقیقت جانانه می‌ایستد و مقاومت می‌کند».

ادبیات دست ما را می‌گیرد و به ما می‌آموزد تا زندگی را زندگی کنیم و نه فقط زنده باشیم. ادبیات، آن هوای تازه است که ریه‌های ما را زنده می‌کند و به ما یارای تغییر جهان برای حیات هرچه بهتر را می‌بخشد.

ادبیات دست ما را می‌گیرد و به ما می‌آموزد تا زندگی را زندگی کنیم و نه فقط زنده باشیم. ادبیات، آن هوای تازه است که ریه‌های ما را زنده می‌کند و به ما یارای تغییر جهان برای حیات هرچه بهتر را می‌بخشد. ادبیات پاسخی شایسته در مقابل هتک حرمت به انسانیت به ما ارائه می‌کند تا در مقابل خشونت، حرص و ناامیدی سکوت اختیار نکنیم. ادبیات، آن‌گاه که بایسته نگاشته و شایسته مطالعه شود، می‌تواند در مقابل تاریکی‌های دنیای اطرافمان ایستادگی کند.

تمام جنگ‌ها، هر جنگی، حماقتِ بی‌حدومرز انسان را می‌رساند. اسرائیل، ایرلند، ایران، عراق...

جالب است. لباس خواب را طوری طراحی کرده‌اند که جیب آن‌طرف چپ، روی قلب قرار گیرد. شاید یک موضوع پزشکی باشد؟ درگاهی کوچک که قابلیت جست و جو برای دکتر را فراهم می‌کرد. محفظه‌ای برای نگهداری اِستِنت، لوله‌ها و قرص‌ها هنگام بروز حمله قلبی؛ لوازم جانبی پیری. باید از دوست قدیمی‌اش دکتر ماریسون بپرسد. چرا جای جیب روی قلب است، جیم؟ شاید فقط یک‌جور مد باشد. اصلاً چه کسی برای لباس خواب، جیب اختراع کرده است؟ و برای چه کاری؟ شاید جایی باشد برای نگه داشتن کمی نان اضافه یا کلوچه یا نان تُست، وقتی در طول شب گرسنه می‌شویم؟ یا جایی برای نامه‌های عاشقانه از سال‌ها دور؟ یا درگاهی برای خودِ دیگرمان که آن‌جا در انتظار زمان مناسب است؟

راستی چه کسی بود که سمت خنک بالشت را اختراع کرد؟

احساس را به خاطر می‌آورید، اما تاریخ را نه. اگر تاریخ را پیدا کنید، احساس را از دست خواهید داد.

شکوه دنیای هنر در این است که هنرمندان از روزنِ صفحات کتاب، یا در سوسوی پرده‌ی سینما و یا در اعماق رنگ‌های نقاشی، امتیاز زندگی کردن به‌جای ملل دیگر را کسب می‌کنند.

حقیقت این است که ما چیزها را زیباتر از آنچه که به‌واقع بودند به یاد می‌آوریم

زمان حال چیز خنده‌داری است؛ اصولاً نمی‌تواند وجود داشته باشد. به مجرد اینکه از آن آگاه می‌شویم، سپری می‌شود و دیگر حال نیست. این‌طوری ما مدام در گذشته به‌سر می‌بریم، حتی هنگامی که در حال رؤیاپردازی درباره‌ی آینده هستیم

راستی چه کسی بود که سمت خنک بالشت را اختراع کرد؟

سال‌ها به‌آرامی از راه نمی‌رسند، بلکه یورش می‌آورند، و چون طوفانی از در بیرون می‌روند و ویرانی به جای می‌گذارند؛ ظروف خالی، گلدان‌های شکسته، چشم‌های گودافتاده، لثه‌های دردناک

به قول شکسپیر، اگر تقوا نداری چنین وانمود کن که از متقیان هستی.

سال‌ها به‌آرامی از راه نمی‌رسند، بلکه یورش می‌آورند، و چون طوفانی از در بیرون می‌روند و ویرانی به جای می‌گذارند

سال‌ها به‌آرامی از راه نمی‌رسند، بلکه یورش می‌آورند، و چون طوفانی از در بیرون می‌روند و ویرانی به جای می‌گذارند؛

اوه، تو زن خوبی هستی، سالی جیمز، از توباگو، یا ترینیداد، یا دشت‌های جامائیکا، یا هر قبرستان دیگری که هست

تصورش را بکن، در کل عمرش یک بار هم سیگار نکشیده بود و دست آخر، سرتاسر ریه‌هایش را سرطان فراگرفت.

آیلین حتی سعی کرد کالری‌های رژیم غذایی او را کاهش دهد تا جایی که به‌سختی می‌توانست خود را از پهلو در آیینه ببیند.

در حقیقیت، بدبختی همه‌جا را فراگرفته است. چرا نگوییم کل جهان یک دیوانه‌خانه است، و بعد همین‌جوری آن را به حال خود رها کنیم؟ درست نمی‌گویم، سالی؟ شرط می‌بندم حتی در زادگاه تو هم نوعی وحشی‌گری در جریان است.

ذهن به واقع یک چاه سنگی عمیق است، اما چند بار پیش می‌آید که یک سطل ناگهان تا انتهای چاه فرو رود و به آب سرد آن برخورد کند.

این حرامزاده‌ها اصولاً خواهان صلح نیستند؛ هیچ‌کدام‌شان. فرقی هم نمی‌کند این‌طرف باشد یا طرف دیگر، یهودی یا عرب یا مسیحی یا قبطی یا هر نژاد دیگری. آن‌ها ترجیح می‌دهند با بمب‌گذاری انتحاری یکدیگر را قطعه‌قطعه کنند، و این مردان و زنان عادی هستند که رنج می‌کشند؛

این بازی خدا با آدم‌ها ظالمانه است. هر چه نسبت به زمان آگاه‌تر می‌شویم، کمتر از آن بهره می‌بریم. هرچه بیشتر در مضیقه‌ی زمان قرار می‌گیرم، وقت بیشتری طلب می‌کنیم. این هم از شاخص‌های عدالت است، اگر البته چنین کلمه‌ای اصلاً وجود داشته باشد.

سال‌ها به‌آرامی از راه نمی‌رسند، بلکه یورش می‌آورند، و چون طوفانی از در بیرون می‌روند و ویرانی به جای می‌گذارند

فرزند همیشه کودک نمی‌ماند اما مادر همیشه مادر است.

از گوشی بلک‌بری کمک بگیر؛ حتماً می‌داند. به‌هرحال، به‌نظر می‌رسد از هر چیزی خبر داشته باشد: پسران سرکش و نافرمان، دختران دل‌شکسته، یک نشت دیگر نفت در خلیج فارس.

ادبیات دست ما را می‌گیرد و به ما می‌آموزد تا زندگی را زندگی کنیم و نه فقط زنده باشیم.

چرا نگوییم کل جهان یک دیوانه‌خانه است