بریده‌هایی از کتاب حذف افکار و احساسات سمی با خاطره‌نویسی

وقتی می‌نویسید درواقع برای کوچک‌ترین عواطف و احساسات خود ارزش قایل می‌شوید و آن‌ها را مهم می‌شمارید.

زمانی که ذهن حجمش از خاطرات روان‌شناختی تلخ و ناخوشایند پر می‌گردد، به نوعی دچار بیماری وراجی ذهن می‌شود، و به‌طور خودکار، واژه‌ها و حرف‌ها و خاطرات گذشته را نشخوار و یک خاطره را ده‌ها بار برای این و آن تکرار می‌کند، درحالی‌که ذهن مسأله‌اش با آن خاطره هنوز حل نشده و مثل زخمی است که درمان نشده و مرهمی روی آن گذاشته نشده است. درصورتی‌که ذهن باید به‌شیوه‌های خلاقانه درمان شود.

شاید در حین نوشتن یا گفتن، هق‌هق بگریید، بلرزید، عرق بریزید که اینها فوق‌العاده است. درواقع شما تجربیات و احساسات کودک درونتان را بیان می‌کنید و بسیاری از آلودگی‌ها را از ذهن خود دور می‌ریزید. مانع بیان احساسات خود نشوید.

ظرفیت روانی هر فرد، متفاوت است، گاهی فرد در خاطراتش، خودخوری می‌کند و خاطرات تلخ روان‌شناختی خود را به بیماری‌های جسمی و انواع تیک‌های عصبی تبدیل می‌کند و بعضی افراد هم این خاطرات را در قالب طنز، شعر و یا نثر زیبا و یا حرف‌های بیهوده بیرون می‌ریزند و گاهی نیز فرد این گذشته تلخ و شیرین را به روی کاغذ می‌آورد و یا در دنیای امروز در قالب وبلاگ‌ها و صفحات شخصی می‌ریزد و خودش را تخلیه هیجانی می‌کند.

اساسا نوشتن هدفمند تجربه‌های گذشته‌تان، می‌تواند شما را متحول بکند و چه بسیارند افرادی که با نوشتن خاطرات تلخ و شیرین خود، زمینه‌ی دگرگونی ذهنی‌شان را فراهم آورده‌اند.

پیشگفتار نویسنده اساسا نوشتن هدفمند تجربه‌های گذشته‌تان، می‌تواند شما را متحول بکند و چه بسیارند افرادی که با نوشتن خاطرات تلخ و شیرین خود، زمینه‌ی دگرگونی ذهنی‌شان را فراهم آورده‌اند. فرد با این روش تخلیه‌ی ذهن، به نوعی با احساسات مسدودشده، محدود شده و سرکوب شده‌ی خود روبه‌رو می‌شود. به همین دلیل فرد در حین نوشتن گاهی زار زار می‌گرید و گاهی از روبه‌رویی با آن‌ها یا از حماقت و نادانی‌های خود خنده‌اش می‌گیرد. نوشتن، ناخودآگاه بیم‌و امیدهای فرد را بیرون می‌کشد و گاه نیز ترس‌ها و اضطراب‌هایی به همراه می‌آورد. وقتی افراد از تجربیات خود

پس بچسبید به نوشتن یادداشت‌های روزانه. زیرا وقتی از خودتان و احساس‌هایتان عکس می‌گیرید تا زمانی‌که ده یا بیست سال می‌گذرد و شما دفترچه‌ی خاطرات خود را ورق می‌زنید، به‌عمق پسرفت یا پیشرفت روانی خود پی می‌برید.

کسی نمی‌تواند به لجبازی‌های خود افتخار کند، مگر آنکه بیمار و روان‌پریش باشد. فقط افراد مسأله‌دار از لحاظ روانی، لجبازی خود را جزو افتخارات فردی خود می‌دانند و بارها از آن یاد می‌کنند و با این موضوع، به مرور هر فردی را در روابط اجتماعی درگیر خود می‌کنند.

خاطره‌نویسی برمبنای عواطف و هیجانات یکی از روش‌های درمانی، خاطره‌نویسی از احساسات، هیجانات و عواطف‌تان در مقاطع مختلف زندگی می‌باشد.

شما بایستی بتوانید به شیوه‌های خلاقانه که یکی از آن‌ها خاطره‌نویسی است، از آزار و اذیت افکار مزاحم رها شوید و در ذهنتان به صلح درونی برسید، وگرنه روزی خواهد رسید که آن‌قدر آشغال‌های ذهنی شما زیاد می‌شود که از دست ذهنتان کلافه و عصبی می‌شوید. در آن‌زمان دیگر کار از کار گذشته است و مجبورید به داروهای روانگردان پناه ببرید.

زمانی که ذهن حجمش از خاطرات روان‌شناختی تلخ و ناخوشایند پر می‌گردد، به نوعی دچار بیماری وراجی ذهن می‌شود، و به‌طور خودکار، واژه‌ها و حرف‌ها و خاطرات گذشته را نشخوار و یک خاطره را ده‌ها بار برای این و آن تکرار می‌کند، درحالی‌که ذهن مسأله‌اش با آن خاطره هنوز حل نشده و مثل زخمی است که درمان نشده و مرهمی روی آن گذاشته نشده است. درصورتی‌که ذهن باید به‌شیوه‌های خلاقانه درمان شود.

من به بیان آزاد احساساتم احترام می‌گذارم و اصلا به درست و یا غلط بودن آنها کاری ندارم، مهم این است که می‌نویسم و راحت می‌شوم.

یادداشت روزانه، برای کمرنگ کردن، حذف و جایگزینی احساس‌ها و اندیشه‌ها بسیار مفید و مؤثر است. آن‌ها را در دفترچه‌ی خود بنویسید و ذهنتان را تخلیه کنید. لزومی ندارد حتماً ملاحظات ادبی را رعایت کنید، بلکه بهتر است قلم را به‌دست ناخودآگاه خود بسپارید و آنچه را دیده یا شنیده‌اید ثبت کنید و خودتان را از انباشت احساس‌های آزاردهنده رها سازید. شما سال‌هاست به این ننوشتن، عادت کرده‌اید و طبیعی است احساس کلافگی بکنید. روزهای اول سخت است.

نوشتن احساسات، برای من یک عادت مثبت شده است.

قبل از خواب گزیده‌ای از حوادث روزانه و احساس خود را نسبت به آنها بنویسید.

به هنگام بیدار شدن از خواب، چشمان‌تان را چند لحظه بسته نگه دارید، تا اگر رؤیایی دیده‌اید آن را به خاطر بسپارید.

شروع کنید به خاطره‌نویسی در زمینه فرصت‌های زندگی خودتان. پس بنویسید! و این سفر درمانی خود را کامل کنید.

گذشته‌ی شما حاوی ده‌ها تجربه‌ی غلط و درست است که می‌توانید هرچند وقت یک‌بار بنشینید و با مطالعه‌ی آن‌ها، برای آینده‌ی خودتان برنامه‌ریزی مجدد و دوباره زندگی خود را متحول کنید و تغییراتی اساسی در سبک زندگی‌تان به‌وجود بیاورید.

حس و شور و حالی که از ارتباط با مردم به شما دست داده بنویسید.

افسردگی به این صورت است که فرد به مدت شش ماه خود را محدود و ایزوله سازد و از برقرار کردن روابط اجتماعی مؤثر پرهیز کند و رفتارهای شدید اجتنابی داشته باشد. اما احساس افسردگی، احساسی است که در طول شبانه‌روز و هفته می‌تواند بیاید و برود.

ترس، هر انسانی را متوقف می‌کند و نمی‌گذارد استعدادهای خود را بروز بدهد.

کسی نمی‌تواند بگوید من اصلا ترسی در ذهن خود ندارم.

وقتی شما از تحقیر و توهین فرد دیگری لذت می‌برید، شما درگیر خشم هستید. زمانی که طعنه و نیش و زخم‌زبان می‌زنید، شما درگیر خشم هستید. خشم بیمارگون خود را با نوشتن به بند بکشید. خودتان را تخلیه کنید

خشم، هیجانی است که برای مدیریت آن بایستی برنامه‌ریزی کرد وگرنه می‌تواند هزینه سنگینی برای شما داشته باشد. خشم بیش از حد در ذهن، به مرور به یک عفونت مزمن تبدیل می‌شود که هرازچندگاهی با یادآوری آن، حال‌تان بد می‌شود.

زخم‌زبان‌ها، روان شما را زیرورو کرده و عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس شما را بسیار ضعیف کرده است و اکنون شما مجبورید در بزرگسالی هزینه‌های روانی اشتباهات آنها را بپردازید.

کودک با بازیگوشی‌های خود می‌تواند استعدادهای درونی‌اش را کشف کند و تجربه محض و مستقیم از طبیعت داشته باشد.

کودکان سر به راه معمولا در خانواده‌هایی رشد می‌کنند که خانم و یا آقای خانواده به شدت سخت‌گیر و دیکتاتور باشند و نگذارند که کودک ابراز وجود بکند و هرچه پدر و یا مادر می‌گویند، او بگوید چشم. کودک سر به راه، به نوعی قربانی است که در بزرگسالی فردی خجول می‌شود و بسیاری از فرصت‌های خود را از دست می‌دهد.