بریده‌هایی از کتاب پاییز پدرسالار

«هر قدرتی فساد می‌آورد و قدرت مطلق، فسادِ مطلق»!

فردی فکور و محزون شد و هیچ توجه نمی‌کرد که مردم به او چه می‌گویند. تنها در بحر چشم‌های آن‌ها فرو می‌رفت تا حدس بزند چه چیزی را به او نمی‌گویند و پیش از جواب به هر پرسشی، می‌پرسید که «شما چه نظری دارید؟»

«تنها مدرک هویت برای رئیس جمهور مخلوع، باید گواهی فوت او باشد»

آه می‌کشید. «ننه جان، ملت بهترین چیزی است که اختراع شده است!»

می‌توانیم ساختمان وزارتخانه‌ها و سربازخانه‌ها را اجاره بدهیم و برای کمک خرجی، پول پس‌انداز کنیم. چون تنها چیزی که لازم است، پول است؛ نه ملت!

مرگ در زمانی روی داده بود که او کم‌تر از همیشه آن را می‌خواست؛ همان زمان که پس از چنان سال‌های بسیار زیاد از خیال‌های بیهوده، تازه داشت می‌فهمید که انسان زندگی نمی‌کند، بلکه زندگی خود را به سر می‌رساند

ژنرال! مطمئن باش که هیچ‌کس واقعا فکرهایی را که توی کله‌اش بوده، هرگز به تو نگفته است؛ بلکه همیشه چیزی را به تو می‌گویند که می‌دانند تو می‌خواهی بشنوی.

می‌دانی اگر لحظه‌ای مردم تو را در خیابان با لباس عادی ببینند، مثل گله‌ای سگ دنبالت می‌افتند تا انتقام بگیرند.

«دشواری اداره‌ی این کشور ناشی از این است که مردم فرصت زیادی دارند به دست‌هاشان فکر کنند!»

دستور داد در هر استان، مدرسه‌ای رایگان درست شود تا آموزش جاروکشی بدهند

«جز برهنه با تو، روی تشک غرق در عرق» زیرِ پشه‌بند گرفتارِ پنکه‌ی برقی، هیچ نگرانی دیگری وجود نداشت

اگر روزی گُه، پولِ معتبر باشد، تهیدستان بدونِ سوراخِ مقعد به دنیا خواهند آمد! خواهید دید!»

«قلب، سومین بیضه است. جناب ژنرال!»

حتی یک شهادت وجود نداشت که با پول خریداری نشده باشد

معجزه‌ها را خود حکومت ترتیب داده است

صورتش مثل بالش، زیر سرش خمیده بود؛

از دوره‌ی کودکی عادت کردیم باور کنیم که وی در جایگاه قدرت، زنده است

«ساعت برج نباید در ساعت دوازده، دوازده بار زنگ بزند، بلکه باید دو بار زنگ بزند تا زندگی درازتر به نظر بیاید!

همه انگشت بر دهان، بر جای خود میخکوب می‌شدند. نفس‌ها در سینه حبس؛ «ساکت! ژنرال دارد ارضاء می‌شود» اما این‌ها که او را خوب می‌شناختند، حتی در آن لحظه‌ی بخصوص، باورش نداشتند؛ چرا که همیشه به نظر می‌آمد در آن واحد، در دو مکان است.

روز سه‌شنبه، او بر سر یکی از ملکه‌های جشنواره، تاج گذاشته و نخستین والس را با او رقصیده بود؛ حالا نمی‌توانست راه خروج از آن خاطره را پیدا کند. «آخر او خوشگل‌ترین زن روی زمین است، ژنرال. شما نمی‌توانید چنان چیزی را تور بزنید. اگر فقط او را می‌دیدید»؛ اما او از سر آسودگی با آهی بلند جواب داد: «چه مصیبتی! این همان مشکلی است که مرد وقتی با زنان دم‌خور شد، به آن دچار می‌شود!»