بریده‌هایی از کتاب اشک

اشک ریختن بر سیّدالشهداء علیه‌السّلام، پُل زدن از درون خود به دریای نور سیّدالشهداء علیه‌السّلام است. سیّدالشهداء علیه‌السّلام همان‌طوری که کوهی از آتش عشق و محبّت و حزن و اندوه هستند (از آن آتش‌هایی که امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فرمودند: «حُبُ اللَّهِ نَارٌ لَا یمُرُّ عَلَی شَی‌ءٍ إِلَّا احْتَرَق»؛ از آن آتش‌هایی که بدی‌ها را می‌سوزاند و تاریکی‌ها را از بین می‌برد)؛ در عین حال دریای رحمت واسعه الهی نیز هستند. وقتی دلِ انسان به آنجا گره می‌خورد نور می‌گیرد و رحمت در وجودش جاری می‌شود.