بریده‌هایی از کتاب مرگ ایوان ایلیچ

همیشه همین بود. جرقه‌ای از امید پدیدار و سپس در دل دریایی از غم غرق می‌شد و همیشه درد بود و درد و ناامیدی و ناامیدی.

به خاطر درماندگی و بی‌پناهی‌اش، تنهایی ملال‌انگیزش، بی‌رحمی انسان‌ها، بی‌رحمی خدا و نبود خدا اشک ریخت.