بریده‌هایی از کتاب خواب نامه

«به هر روی، آقا، خوشی دیدار است که خوشگوار است، نه آن‌جا که دیدارها به هم می‌رسند.»

دلگیری افتاده به چشم‌های ایشان. قادر به بیان این نیستم که چه می‌بینند آن چشم‌های مغموم، اما می‌توانم بی‌پرده بگویم که آرزو داشتم یکبار و تنها یکبار از پشت آن چشم‌ها بنگرم به چیزی که ایشان بدان می‌نگرند. کاش می‌شد بدانم چه می‌دیدم از پشت آن چشم‌های مجنون.

ایشان دردِ دل کردند با ما به زبان خودمان، زیر گذر بازار صحاف‌ها. ما دردِ دل کردیم با ایشان به زبان خودشان، زیر گذر بازار صحاف‌ها.

در راه شما، آقا. اسپند «سُنقُر» دود کردیم در راه «مَبال». آب بر آتش است این اسپند «سُنقُر». به باد می‌دهد دودمان «اجنه» و متعلقات را. می‌بَرَد می‌گذاردشان پشت کوه «قاف». دیگر غیرت بازگشتن نمی‌کنند از پشت کوه

آنچنان که میان ما و والدهٔ مکرمهٔ شما گذشت. این یکی باید واگویه‌ای باشد گله‌آمیز. ملغمه‌ای از عشقی فروخورده و حسرتی بر دل مانده. جماعتِ نسوانِ نظاره‌کنندهٔ سینماتوگراف باید این‌جا، دفعتاً درون خالی کنند، همراه با نَرمه‌اشکی و نفرینی ملایم بر جماعتِ مردان.