بریده‌هایی از کتاب رختکن بزرگ

آدم باید فقط به قدری نفس بکشد که خفه نشود.

انسان‌ها آنگاه که به خاطر چیزی می‌میرند، تغییر می‌کنند...

خون پدرم در درونم می‌جوشید و بر شقیقه‌ام می‌کوبید، وادارم می‌کرد تا در زندگی پُر فراز و نشیبم دنبال معنایی بگردم و هیچ‌کس نبود که به من بگوید نمی‌توان از زندگی معنا طلب کرد، بلکه تنها می‌توان به زندگی معنا بخشید.

او که اینک سنگریزه‌ای به زمین می‌زَنَدش، دویست هزار سال بود که راه می‌رفت؛ آنگاه من صداهایی از نفرت و تهدید شنیدم که ادعا می‌کردند او را می‌ترسانند. هانری میشو

بعضی‌ها استعداد ورزشی یا حساب‌وکتاب یا موسیقی دارند، ولی من احساس می‌کنم استعداد خوشبختی را دارم؛ برای خوشبخت شدن خلق شده‌ام.

با یک آدم ابله، یک آدم ناکام، یک بدبخت مفلوک، می‌توانم کنار بیایم... اما با یک آدم بی‌تفاوت، نه!

پرسیدم «اگر تو کشته شوی، چه بلایی سر من می‌آید؟» و پدرم به‌آرامی پاسخ داد «همهٔ انسان‌های دیگر برایت باقی خواهند ماند.»

«به قول معروف، وقتی دلتنگ یک نفر هستی، انگار تمام دنیا خالی از انسان است.»