بریده‌هایی از کتاب قلب ضعیف و بوبوک

به نظر من از همه عاقل‌تر کسی است که حداقل یک‌بار در ماه خودش را دیوانه خطاب کند. چنین قدرتی در این روزگار نایاب است!

به نظر من که اتفاقاً اگر از هیچ‌چیز تعجب نکنی، خیلی احمق‌تری از کسی که همه‌چیز او را به حیرت وامی‌دارد.

«زودتر! زود باشید! آخ! پس کی قرار است شرم‌وحیا را خاک کنیم؟!»

بیایید این دو ماه را در حقیقتی عریان و به دور از شرم زندگی کنیم! بیایید عریان شویم و خودمان را آشکار کنیم!»

«آخ که چه‌قدر دلم می‌خواهد شرم‌وحیا را کنار بگذارم!»

اگر یکی دیگر را بیندازی توی دیوانه‌خانه، ثابت نمی‌کند که خودت عاقلی

«تو هیچ می‌دانی که داری با همین حرف‌هایت من را می‌کُشی؟»

ببین چه‌طوری یک آدم سر هیچ‌وپوچ ممکن است نابود شود!

به نظر من از همه عاقل‌تر کسی است که حداقل یک‌بار در ماه خودش را دیوانه خطاب کند.

آخر ببین آدم چه‌طور می‌تواند از هیچ کوهی از غم‌وغصه بتراشد!

هر اتفاقی که بیفتد، من کنارت هستم. این را یادت باشد!