بریده‌هایی از کتاب باقی مانده‌ی وطنم: شعر عراق معاصر

شاعر دو بار می‌میرد: یکبار بعد از چاپ اشعارش، بار دیگر وقتی تندیس‌اش را بر پا می‌دارند.

"طوفانی خونین در راه است سرهایی می‌بینم بر دار آویخته از تسمه‌ی پوتین. "

قلب زن تنها سرزمینی‌ست که بی‌گذرنامه سفر توانم کرد، جایی که مأموری نیست برای خواستن کارت شناسائی‌ام یا زیرو رو کردن چمدان‌هایم پر از شادی‌های قاچاق شعرهای ممنوعه و غم‌های شیرین. قلب زن تنها سرزمینی‌ست که تسلیحات سنگین انبار نمی‌کند برای جنگیدن تا آخرین قطره‌ی خون جوانانش.