بریده‌هایی از کتاب پس از فراغت های مدام، نیستی

سرما روز را تکه‌تکه کرده بود ما هریک در تکه‌ای از روز جا می‌گرفتیم

رویاهای ما هم که روی ملافه‌ها گُل‌دوزی شده بود سوختند؟

نمی‌دانیم می‌خواهید تکه‌های رویا ما را به کدام درخت خشک و تیرهای برق بیاویزید

اندوه زنان در سرما شعله بود شک مردان در گرما سایه بود

من این بار شمع را نگاه کردم که در مسیر باد بود صاحب‌خانه باد را فراموش کرده بود دو سال بعد دانستم صاحب‌خانه آن‌شب در آستانهٔ مرگ بوده است

ما که گمنام‌تر از هر واقعه‌ای هستیم هر واقعه‌ای دست‌های ما را بسته است

دلهره دیگر بی‌معنی است اتاقم دیگر پنجره ندارد باد و باران بی‌هیچ حصاری به اتاقم می‌آیند و باران بر اتاق من می‌بارد

صبح‌ها روی بالش قطره‌های رویای شبانه را می‌بینیم که خشک شده است

مرگ، ابری که باران شد

شبنم‌ها و قطره‌های باران در یک لیوان شکسته در گوشه‌ای از جهان مانده بود

سواری که از مهتاب آمده بود سوار مهتابی صدایش می‌کردیم سوار مهتابی از نیمکت‌هایی که در کودکی سوخته بود

شاعران، عاشقان به‌رنگ آبی درآمدند کودکان، میوه‌ها به‌رنگ صورتی درآمدند زنان، گل‌های یاس سفید به‌رنگ ارغوانی درآمدند