بریده‌هایی از کتاب شکارچیان ماه

ترس از تباهی اما همیشه همراهی‌اش می‌کرد. زمانی تصمیم داشت دنیا را از تباهی نجات بدهد و زمانی دیگر، فقط خودش و آخرسر در هردو ناکامی احساس کرده بود.

نداشتن نداشتن بود و اشکالی هم نداشت، اما وقتی داشتی و مفت هم داشتی و زحمت چندانی هم نکشیده بودی برایش، طبیعی بود که بخواهی بیش‌تر داشته باشی. بیش از پیش! تعلقی شگفت‌انگیز و درگیرکننده که بعدها زمانه معنادارترش می‌کرد! به شدت تمام. و این جوری چیزی شروع شد که دیگر فقط می‌شد بهش گفت حرص و طمع و نه نیاز.