بریده‌هایی از کتاب زنانی که بسیار نگران‌اند

از خود بپرسید: آیا درباره‌ی مسائل کوچک نگران می‌شوید؟ مثل دیر رسیدن به یک قرار ملاقات، کارهای خانه، تعمیرات کوچک خانه یا خودرو. آیا نگرانی شما اغلب منجر به شکست، احساس بیهودگی و‌ بی‌کفایتی می‌شود؟ آیا هنگام نگرانی با علایم دیگر اضطراب از قبیل دل درد، گرفتگی عضلات، تحریک پذیری و یا اختلالات خواب مواجه می‌شوید؟ آیا ممکن است نگرانی شما باعث شود کارهایتان را به تعویق اندازید و از انجام دادن آن‌ها طفره روید؟

اضطراب اغلب فرد را گوش به زنگ نگاه می‌دارد. یعنی فرد برای یافتن منبع تهدید، به جزییات کوچک توجه بسیار دارد.

با این‌که عجیب به نظر می‌رسد، اما باید گفت که گاهی قدری اضطراب، بسیار مفید خواهد بود. در عمل، کمی‌اضطراب به شما کمک می‌کند تا سریع‌تر فکر کنید و همواره گوش به زنگ باشید. تصور کنید که چقدر عجیب خواهد بود اگر یک مصاحبه یا اولین روز کاری خود را بدون کوچک‌ترین هیجان و انگیزشی بگذرانید. سعی کنید زمان‌هایی را در زندگی خود به یاد آورید که وجود اندکی اضطراب به‌راستی به نفعتان بوده است. فقط زمانی که بیش از حد به اضطراب دچار شوید، برای شما مخرب خواهد بود.

نگرانی همان ذهن شماست که به آینده می‌اندیشد تا تهدیدهای ممکن را پیش‌بینی کند. اما اضطراب واکنش جسم شما به پیش‌بینی‌های شما از تهدیدات آینده است

زنان بیش از مردان به ابراز احساسات چهره‌ای واکنش نشان می‌دهند. حساسیت بالای زنان به این امر، موجب می‌شود بیش از مردان ترسیدن را یاد بگیرند؛ زیرا تماشای فردی که از یک موقعیت می‌ترسد، خود روش متداولی برای یادگیری ترس است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که زنان بیش از مردان نگران می‌شوند، به فکر فرو می‌روند و درباره‌ی مسائل می‌اندیشند

خودِ اضطراب می‌تواند افراد را برای پریشانی و اضطراب آسیب‌پذیر‌تر سازد. به‌ویژه زمانی که پیش‌بینی‌ناپذیر و خارج از کنترل احساس شود.

افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند.

دختران در ابتدای دو سالگی بیش از پسران از همه چیز منع می‌شدند و در نتیجه، حالات عاطفی بیشتری از خود بروز می‌دادند. این همان سنی است که جامعه‌پذیری (یعنی یادگیری کودک از دیگران درباره‌ی نحوه‌ی رفتار در محیط کودکی خود) نخستین بار برای آن‌ها مطرح می‌شود.

در مواقع نگرانی، از خود بپرسید آیا می‌توانید کار مشخص و درستی را در آن لحظه انجام دهید تا موقعیت را کنترل کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا در صورت وجود مسأله‌ای مشخص و تحت کنترل، از حالت نگرانی خود را به حالت حل مسأله سوق دهید

جالب است بدانید دختران در دوران کودکی مضطرب‌تر از پسران نیستند. اما به محض این‌که به بلوغ جنسی می‌رسند و به دوره‌ی نوجوانی پا می‌گذارند، بسیار بیشتر از پسران، در معرض اضطراب و نگرانی قرار می‌گیرند.

به محض رسیدن آن‌ها به سن نوجوانی، تعداد دخترانی که از اضطراب و نگرانی شدید در رنج بودند شش برابر پسران شد. افزون بر این، دخترانی که مضطرب هستند، وقتی به سن نوجوانی می‌رسند، بیشتر در معرض خطر اضطراب قرار می‌گیرند و همچنین دخترانی که در دوره‌ی نوجوانی دچار اضطراب هستند، اوایل بزرگسالی نیز بیشتر از آن رنج می‌برند. بنابراین، آسیب‌پذیری زنان از حیث اختلالات اضطرابی در دوره‌ی نوجوانی و جوانی بسیار زیاد است. البته احتمال رشد این اختلالات در زنان میانسال (چهل و پنج تا شصت و چهار سال) نیز همچنان وجود دارد. گرچه در زمینه‌ی بروز اختلالات اضطرابی بین زنان و مردان تفاوت وجود دارد، اما علت این تفاوت هنوز یک معماست. به هر حال، اضطراب اغلب منجر به افسردگی می‌شود و از آن‌جا که میزان اضطراب در زنان بالاتر است، احتمال افسردگی آن‌ها بیش از مردان است.

آیا می‌دانید احتمال رشد اختلالات اضطرابی در زنان دو برابر مردان است؟ با این‌که دلیل این تفاوت جنسیتی به‌درستی روشن نیست،

چهار عنصر اصلی اضطراب عبارت‌اند از: افکار، احساسات انتزاعی، حواس جسمانی و رفتار

آنچه نگرانی را شکل می‌دهد، اغلب افکار کلامی است که در آن‌ها از کلمات استفاده می‌کنید. هر فرد مجموعه‌ای از مکالمات و بیانات را به صورت ناخودآگاه از ذهن خود می‌گذراند. اگر تفکر به‌صورت ناخودآگاه و خودکار صورت گیرد، قادر خواهد بود بر چگونگی احساس شما تأثیر بگذارد. آنچه شما به خود می‌گویید، می‌تواند در شما احساس شادی، غرور، افسردگی، اضطراب و یا طیف وسیعی از هیجانات دیگر را ایجاد کند. اما اگر از آنچه به خود می‌گویید آگاه باشید، می‌توانید به آن برهه از زمان فایق آیید که افکار مضطرب وارد ذهن شما می‌شوند.

احساسات ناخوشایندی است که در اثر این حالات به افراد دست می‌دهد. به بیان دیگر، عده‌ای در تجربه کردن هیجانات منفی نظیر ترس، اضطراب و غمگینی، به طور ذاتی مستعدترند. به این ویژگی شخصیتی "عاطفه‌ی منفی" می‌گویند.

افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند.

عده‌ای در تجربه کردن هیجانات منفی نظیر ترس، اضطراب و غمگینی، به طور ذاتی مستعدترند. به این ویژگی شخصیتی "عاطفه‌ی منفی" می‌گویند.

هنگامی‌که ذهن فرد در حالت آماده باش است، ساختار جسمانی یا فیزیولوژی بدن او نیز تغییر خواهد کرد. حتی این تغییرات جسمی ‌ذهن را برای خطر بیشتر آماده نگاه می‌دارد.

تمام این اختلالات به ظاهر در یک ویژگی مشترک هستند و آن احساسات ناخوشایندی است که در اثر این حالات به افراد دست می‌دهد. به بیان دیگر، عده‌ای در تجربه کردن هیجانات منفی نظیر ترس، اضطراب و غمگینی، به طور ذاتی مستعدترند. به این ویژگی شخصیتی "عاطفه‌ی منفی" می‌گویند.

تجربیات کلی زندگی نیز اهمیت دارند. افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند. در نهایت، خودِ اضطراب می‌تواند افراد را برای پریشانی و اضطراب آسیب‌پذیر‌تر سازد. به‌ویژه زمانی که پیش‌بینی‌ناپذیر و خارج از کنترل احساس شود.

اضطراب عبارت‌اند از: افکار، احساسات انتزاعی، حواس جسمانی و رفتار

افرادی که از تجربه‌های موفق بسیاری لذت برده‌اند و بر زندگی خود مدیریت دارند، ممکن است نسبت به سایر افراد از اضطراب آسیب کمتری ببینند. در نهایت، خودِ اضطراب می‌تواند افراد را برای پریشانی و اضطراب آسیب‌پذیر‌تر سازد.

چگونه می‌شود فردی در بین همه‌ی موقعیت‌ها، فقط در یک موقعیت خاص دچار اضطراب شود؟ این همان جایی است که تجربیات خاص زندگی در آن مؤثرند. ترسیدن از سگ را در نظر بگیرید: فردی ممکن است به دلیل تجربه‌ی آسیب‌زایی که از سگ داشته است، از آن بترسد. یا شاید در این مورد تجربه‌ی جانشینی داشته باشد، یعنی شاهد، کسی بوده که مورد حمله‌ی آسیب زایی از سگ قرار گرفته و با ترس شدید نسبت به آن واکنش نشان داده است.

برخی واکنش نبرد یا فرار را در غیاب خطر واقعی بروز می‌دهند که در این صورت به آن هراس گویند.

آنچه در سر دارید و با خود می‌گویید، فکر شماست. گاهی نگرانی تصاویر قابل رؤیتی در ذهن شما ایجاد می‌کند. اما آنچه نگرانی را شکل می‌دهد، اغلب افکار کلامی است که در آن‌ها از کلمات استفاده می‌کنید. هر فرد مجموعه‌ای از مکالمات و بیانات را به صورت ناخودآگاه از ذهن خود می‌گذراند. اگر تفکر به‌صورت ناخودآگاه و خودکار صورت گیرد، قادر خواهد بود بر چگونگی احساس شما تأثیر بگذارد. آنچه شما به خود می‌گویید، می‌تواند در شما احساس شادی، غرور، افسردگی، اضطراب و یا طیف وسیعی از هیجانات دیگر را ایجاد کند.

احساسات انتزاعی عواطف و احساسات شما به‌کلی ذهنی‌اند و منعکس‌کننده‌ی تجربه‌ها، افکار، حواس و رفتارهای منحصر به فرد شما خواهند بود. هنگامی‌که با افکار اضطرابی مواجه می‌شوید یا حواس جسمانی ‌اضطراب‌گونه پیدا می‌کنید، ممکن است ناراحت شوید یا احساس کنید اتفاق بدی در حال وقوع است. در دوران نگرانی احساس کج خلقی یا ناامیدی نیز شایع است. این‌گونه احساسات، از افکار اضطرابی و نگرانی ناشی می‌شود. اما اگر اینک احساس اضطراب داشته باشید، نسبت به کسی که احساس آرامش می‌کند، برای دریافت الگوهای افکار اضطرابی مستعدتر خواهید بود.

حواس جسمانی در مواقع اضطراب، حواسی در جسم شما پدیدار می‌شوند. این حواس در واقع عکس‌العمل‌های جسمانی هستند. برخی ممکن است علایم جسمانی شدیدی از اضطراب را مشاهده کنند، در حالی که عده‌ای به سختی متوجه هرگونه حواس جسمانی شوند. برخی از حواس جسمانی ‌ناشی از اضطراب، حتی اگر غیرعمدی باشند، در کنترل ارادی ما خواهند بود - مانند گرفتگی عضلات، دندان قروچه، مشت کوبیدن یا چین بر پیشانی انداختن و حتی می‌توان تنفس‌های سطحی و کوتاه را مثال زد.

رفتار آنچه هنگام اضطراب انجام می‌دهید، عنصر رفتار است. آنچه انجام می‌دهید و یا انجام نمی‌دهید، رفتار اضطرابی شما را شکل می‌دهد. رفتار اصلی وابسته به اضطراب و نگرانی، رفتارهای اجتنابی و کنار کشیدن از مسائل است. اضطراب موجب می‌شود گاهی تصور کنید که امور ناخواسته و تهدیدآمیز می‌تواند رخ دهد. از این رو رفتار طبیعی در چنین شرایطی این است که از تهدید فرار کنید، خود را از موقعیت مشکل ساز کنار بکشید و نیز از موقعیت‌های مشابه آن در آینده اجتناب کنید.

دخترانی که مضطرب هستند، وقتی به سن نوجوانی می‌رسند، بیشتر در معرض خطر اضطراب قرار می‌گیرند و همچنین دخترانی که در دوره‌ی نوجوانی دچار اضطراب هستند، اوایل بزرگسالی نیز بیشتر از آن رنج می‌برند. بنابراین، آسیب‌پذیری زنان از حیث اختلالات اضطرابی در دوره‌ی نوجوانی و جوانی بسیار زیاد است. البته احتمال رشد این اختلالات در زنان میانسال (چهل و پنج تا شصت و چهار سال) نیز همچنان وجود دارد.