بریده‌هایی از کتاب آن مادیان سرخ‌یال

من و تو هر دو غریبانیم؛ و گفته‌اند غریبان یگانه همدیگرند

مرگ ــ همانا ــ هیچ بزرگی را محترم نمی‌دارد!

من و تو هر دو غریبانیم؛ و گفته‌اند غریبان یگانه همدیگرند.

اما... دانم که انسان در کلمات نیست که بیان منحصر می‌یابد؛ بلکه انسان در ناگفته‌هایش نهفته‌است که محرم‌ترین شخص، شاید از ناگفته‌هایش او را بشناسد.

و شعر زبان عشق آمد

فقط تو باش، تو بمان! فقط تو

اگر انسان نتواند دوست بدارد، می‌میرد. می‌میرد.

پس ای مردمان! هیچ‌یک از شمایان، به گفتارها و آموزه‌های دروغ گوش فرامدهید، که دروغگویان و دروغزنان خانه و دیه و شهر و کشور را ـ حتی ـ بهویرانی و تباهی می‌کشانند. پس با افزار پاکی و راستی ایستادگی کنید برابر ایشان!

انسان در کلمات نیست که بیان منحصر می‌یابد؛ بلکه انسان در ناگفته‌هایش نهفته‌است که محرم‌ترین شخص، شاید از ناگفته‌هایش او را بشناسد. عاطفه آدمی رامی توان در مویرگ چشمان او هم بازیافت

آیا گمان برده‌ای قلب من کبوتر دست‌آموزی‌ست اسیرسرپنجه‌های تو؟