بریده‌هایی از کتاب اتللو

. دزدی که پول مرا می‌دزدد، چیز ناقابلی را از من می‌رباید که پیش از من هزار صاحب داشته، چند دقیقهٔ پیش مال من بوده و حالا در دست اوست. شاید هم دزد آدم فقیری است که با همان پول ناچیز دارا می‌شود. اما کسی که نام نیک مرا ضایع می‌کند، چیزی را از من می‌دزدد که برای خودش هیچ فایده ندارد و جبرانش برای من غیرممکن است.

پس از مردنت همین‌طور که هستی باش، زیرا می‌خواهم تو را بکشم سپس دوستت بدارم!

کم‌جرئت‌ترین و پست‌ترین آدم هم که عاشق بشود شجاعت و غیرت مخصوصی پیدا می‌کند.

از چهرهٔ او هیچ نمایان نیست! چهرهٔ به این زیبایی! دلی چنین ناپاک! راستی اگر او نادرست باشد، گناه بیشتر از آفرینش است که به بدن به این زیبایی سیرت ناپاک بخشیده است!

شیطان هم وقتی می‌خواهد کسی را به‌کار زشتی وادارد اول آن کار را به‌صورت ملکوتی جلوه می‌دهد، همان‌طور که من می‌کنم. من هم از استادم خوب یاد گرفته‌ام.

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است. اما وای به حال توانگری که می‌ترسد یک روز فقیر بشود.

کشته شدن به دست محبوب، به جرم دوست داشتن، مرگ دشواری است! افسوس!

اگرچه بندِ پای او تارِ دلم باشد، این بند را پاره می‌کنم و از او دست برمی‌دارم..

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است. اما وای به حال توانگری که می‌ترسد یک روز فقیر بشود. این شخص همیشه، روز و شب، بیدار و خواب، به فکر روز مباداست... پروردگارا، همهٔ دودمان مرا از شر دیو حسد دور نگه دار!

دزدی که پول مرا می‌دزدد، چیز ناقابلی را از من می‌رباید که پیش از من هزار صاحب داشته، چند دقیقهٔ پیش مال من بوده و حالا در دست اوست. شاید هم دزد آدم فقیری است که با همان پول ناچیز دارا می‌شود. اما کسی که نام نیک مرا ضایع می‌کند، چیزی را از من می‌دزدد که برای خودش هیچ فایده ندارد و جبرانش برای من غیرممکن است.

بعد از این بایستی عاقل باشم. چون درستکاری دیوانگی است.

از وقتی که خوب و بد را از هم تمیز می‌دهم یک نفر در این دنیا ندیده‌ام که آن‌طور که باید قدر خودش را بداند و وجود خودش را دوست داشته باشد.

نام نیکم را به باد دادم. شرافتم، یعنی آن قسمت از وجودم را که جاودانی بود، از دست دادم و آنچه باقی مانده است حیوانی است

کسی که بدکاری زنش را فهمید و توانست از آن زن جدا بشود خوشبخت است. اما چه روزگاری دارد آن مردی که زنش را دوست دارد و به او بدگمان است!

ای عفریت انتقام، از سوراخ تاریکت بیرون بیا! ای عشق، جای خودت را به کینه واگذار کن!

اما وقت لازم است تا این نوزاد هولناک از تاریکی جهنم فکر من به روشنایی روز بیاید.

اگر بعد از هر طوفان چنین دیداری پیش آید، ای کاش در راه زندگی، پیش هر قدم، طوفانی باشد!

بی‌عقل آن کسی است که وقتی زندگی برایش سرتاسر رنج و عذاب است باز به آن دلبستگی داشته باش

گفتار بدون عمل و لاف و گزافْ تنها سرمایهٔ سربازی اوست.

نه، نه، خاطرجمع باش من آنکه می‌نمایم نیستم.

پیشامدهای زیاد در دامن روزگار پنهان است که به موقع آشکار خواهد شد

ای عفریت انتقام، از سوراخ تاریکت بیرون بیا! ای عشق، جای خودت را به کینه واگذار کن!

شرافت و آبرو جوهری هستند که به چشم دیده نمی‌شوند و بسا کسان که دارای آن‌ها نیستند، اما در ظاهر باشرافت و آبرومند شمرده می‌شوند...

دلم می‌خواست خزنده باشم، در هوای نمناک لانهٔ تاریکی زندگی کنم و نبینم کسی را که دوست دارم دلش پیش دیگری است

دلم می‌خواست خزنده باشم، در هوای نمناک لانهٔ تاریکی زندگی کنم و نبینم کسی را که دوست دارم دلش پیش دیگری است...

با آنکه در میدان جنگ بسیار آدم کشته‌ام، اما باز عقیده دارم که در خوی بشر نفرت ذاتی‌ای برای آدمکشی موجود است

با آنکه در میدان جنگ بسیار آدم کشته‌ام، اما باز عقیده دارم که در خوی بشر نفرت ذاتی‌ای برای آدمکشی موجود است

بی‌عقل آن کسی است که وقتی زندگی برایش سرتاسر رنج و عذاب است باز به آن دلبستگی داشته باشد. وقتی که دوای درد آدم فقط مرگ است آیا جز مردن علاجی هست؟

کسی که بدکاری زنش را فهمید و توانست از آن زن جدا بشود خوشبخت است. اما چه روزگاری دارد آن مردی که زنش را دوست دارد و به او بدگمان است!

آیا راست است که پاک‌دلی و بزرگواری زیباست؟