بریده‌هایی از کتاب اتللو

. دزدی که پول مرا می‌دزدد، چیز ناقابلی را از من می‌رباید که پیش از من هزار صاحب داشته، چند دقیقهٔ پیش مال من بوده و حالا در دست اوست. شاید هم دزد آدم فقیری است که با همان پول ناچیز دارا می‌شود. اما کسی که نام نیک مرا ضایع می‌کند، چیزی را از من می‌دزدد که برای خودش هیچ فایده ندارد و جبرانش برای من غیرممکن است.

یک نفر در این دنیا ندیده‌ام که آن‌طور که باید قدر خودش را بداند و وجود خودش را دوست داشته باشد.

پس از مردنت همین‌طور که هستی باش، زیرا می‌خواهم تو را بکشم سپس دوستت بدارم!

از حسادت بترسید؛ دیوِ زهرچشمی است که به طعمهٔ خودش می‌خندد!

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است. اما وای به حال توانگری که می‌ترسد یک روز فقیر بشود.

از چهرهٔ او هیچ نمایان نیست! چهرهٔ به این زیبایی! دلی چنین ناپاک! راستی اگر او نادرست باشد، گناه بیشتر از آفرینش است که به بدن به این زیبایی سیرت ناپاک بخشیده است!

در ناچاری شمشیر شکسته بهتر از دست خالی است

همه‌چیز دست خود آدم است. آدم باید برای هر کار چاره پیدا کند

پیشامدهای زیاد در دامن روزگار پنهان است که به موقع آشکار خواهد شد

مسکینِ قانع که غم فردا را ندارد توانگر واقعی است.

اگرچه بندِ پای او تارِ دلم باشد، این بند را پاره می‌کنم و از او دست برمی‌دارم..

من هرگز بدم نمی‌آید کسی بگوید زن من زیباست. آمیزش دوست دارد. با همه‌کس مهربان است. آواز می‌خواند. خوب می‌رقصد. همیشه شاد و خندان است. برای این سخنان هرگز حسادت نمی‌ورزم. این صفات در هر زن پاک‌دامنْ شایسته است.

با آنکه در میدان جنگ بسیار آدم کشته‌ام، اما باز عقیده دارم که در خوی بشر نفرت ذاتی‌ای برای آدمکشی موجود است

با آنکه در میدان جنگ بسیار آدم کشته‌ام، اما باز عقیده دارم که در خوی بشر نفرت ذاتی‌ای برای آدمکشی موجود است

بی‌عقل آن کسی است که وقتی زندگی برایش سرتاسر رنج و عذاب است باز به آن دلبستگی داشته باشد. وقتی که دوای درد آدم فقط مرگ است آیا جز مردن علاجی هست؟

از وقتی که خوب و بد را از هم تمیز می‌دهم یک نفر در این دنیا ندیده‌ام که آن‌طور که باید قدر خودش را بداند و وجود خودش را دوست داشته باشد.

کسی که بدکاری زنش را فهمید و توانست از آن زن جدا بشود خوشبخت است. اما چه روزگاری دارد آن مردی که زنش را دوست دارد و به او بدگمان است!