بریده‌هایی از کتاب مکبث

بانو مکداف: به کجا بگریزیم؟ من هیچ بدی نکرده‌ام، ولی اینک به یاد می‌آورم که من در این جهان خاکی جایی به سر می‌برم که بد کردن اغلب سزاوار ستایش و نیکی کردن گاه دیوانگیِ خطرناکی است. افسوس

بیم‌های مشهود کمتر از دهشت‌های خیالی هراس‌انگیز است.

هیچ‌چیز نیست مگر آنچه نیست.

شده را ناشده نتوان کرد

زندگی تنها سایه‌ای است گذرا. بازیگری بینواست که ساعتی بر صحنه می‌خرامد و به شور و هیجان می‌آید و سپس دیگر آوایی به گوش نمی‌رسد. افسانه‌ای است خشم‌آلوده و پُرخروش که ابلهی حکایت می‌کند و هیچ معنی ندارد

چطور شیطان می‌تواند حقیقت را بازگوید؟

هنگامی که آرزوی ما، بی‌آنکه خرسندمان کند، برآورده می‌شود، همه‌چیز بر باد می‌رود و دیگر چیزی در دست نمی‌ماند

بیم‌های مشهود کمتر از دهشت‌های خیالی هراس‌انگیز است

برای فریفتن روزگار، به روزگار مانند شوید. با چشم و دست و زبانتان خوشامد بگویید، خود را همچون گلی بی‌آزار بنمایید، اما زیر این ظاهر آراسته چون مار باشید