بریده‌هایی از کتاب هنر درمان

‫تا زمانی که بیماران بر این باورند که مشکلات اساسی‌شان حاصل چیزی خارج از کنترل ایشان مانند اعمال دیگران، بخت بد، بی‌عدالتی‌های اجتماعی و ژن‌هاست، دست ما درمانگران در کار بسته است.

بیشتر اوقات، درمانگر تنها شنونده و بینندهٔ نمایش‌های بزرگ و دلاوری‌هاست.

هورنای معتقد بود اگر موانع برداشته شود، فرد می‌تواند به انسانی بالغ و کاملاً تحقق‌یافته بدل شود، درست مانند میوهٔ کوچکی که در نهایت درخت بلوطی خواهد شد. «درست مانند میوه‌ای که به درخت بلوط مبدل شود…» چه تصویر شگرف و روشنگری! این تصویرْ رویکرد مرا به روان‌درمانی برای همیشه دگرگون کرد و باعث شد با دیدی متفاوت به کار بنگرم: کار من برداشتن موانع از سر راه بیمارم بود. مجبور نبودم همه‌ی‌کار را بر عهده بگیرم؛ مجبور نبودم میل به رشد، حس کنجکاوی، اراده، رغبت به زندگی، محبت، وظیفه‌شناسی یا هر یک از بی‌شمار خصوصیاتی را که از ما انسان می‌سازد، در روح بیمار بدمم.

نمی‌توانم در برابر یک نکتهٔ شیطنت‌آمیز دیگر مقاومت کنم. پیش‌بینی می‌کنم اگر درمانگران EVT خود نیاز به روان‌درمانی پیدا کنند، به دنبال درمان شناختی  رفتاری کوتاه‌مدت نخواهند رفت، بلکه به جای آن، به درمانگرانی آموزش‌دیده، مجرب، پویانگر و بدون کتاب راهنما مراجعه می‌کنند (پیش‌بینی‌ای که تنها با شواهد واقعه‌نگارانه قابل اثبات است).

«با هر آنچه حل‌ناشدنی است، شکیبا باش و بکوش نفسِ پرسش را دوست بداری.»

عزیزترین یارِ بیش از پنجاه سال زندگی مشترک که هنوز ادامه دارد.

در جدال با عشق هم، مانند مبارزه با یک اعتقاد مذهبی نیرومند، شما پیروزِ میدان نخواهید بود

گرچه مادیت مرگْ نابودمان می‌سازد، اندیشهٔ مرگْ نجاتمان می‌دهد.