بریده‌هایی از کتاب بازگشت شاه (جلد ۳ از ارباب حلقه‌ها)

خائن ممکن است خود را رسوا کند و منشأ خیری شود که خود نمی‌خواهد.

«تو نجیب‌زاده‌ای سختگیر و ثابت‌قدمی، و چنین است که مردان آوازه‌شان در جهان می‌پیچد

«شاید راه و رسم تو این نباشد، سام؛ ولی راه و رسم دنیا همین است. امیدها به یأس تبدیل می‌شود. و اجل می‌رسد. الآن فقط باید یک خرده دیگر منتظر بمانیم. وسط چیزهای در حال زوال و خرابه‌ها گم شده‌ایم و راه فراری هم نیست.»

با این صدا هیئت خمیده شاه ناگهان از جا جهید و شق و رق نشست. بار دیگر بلند و مغرور می‌نمود؛ بر روی رکاب برخاست و به صدای بلند، واضح‌تر از هر صدایی که تا کنون از مردمان فانی شنیده بودند، بانگ زد: برخیزید، برخیزید، سواران تئودن! کردارهای سنگدلانه غوغا می‌کند: آتش و کشتار! نیزه‌ها به جولان درخواهد آمد، سپرها خواهد شکافت، روز شمشیر است، روز سرخ، پیش از آن که خورشید برخیزد! اکنون بتازید، اکنون بتازید! پیش به سوی گوندور!

«اکنون روزگار حکومت شاه رسیده است و تا تخت والار پابرجاست این حکومت متبرک باد!»

سرانجام کسی آمده است که خود را وارث سلطنت می‌داند. اینک آراگورن پسر آراتورن، سرکرده دونه‌داین آرنور، فرمانده سپاه غرب، صاحب ستاره شمال، به کارگیرنده شمشیری که از نو ساخته‌اند، فاتح نبرد، کسی که دستانش شفابخش است، گوهر الفی، اله‌سار از تبار والاندیل، پسر ایزیلدور، پسر الندیل نومه‌نوری. آیا می‌خواهید که شاه شود و به شهر درآید و اینجا سکنی بگزیند؟»

اما در عمق وجودش هنوز نوعی حس هابیتی بی‌غل و غش نیز تسخیر ناشده به حیات خود ادامه می‌داد: در کنه دل می‌دانست که حتی اگر چنین توهماتی، فریبی برای از راه به در بردن او نباشد، آن‌قدرها بزرگ نیست که چنین باری را بر دوش بگیرد. یک باغ کوچک که مال خودش باشد، برای هفت پشتش بس بود، نه باغی که گسترش پیدا کند و سرتاسر یک قلمرو را در بربگیرد؛ می‌خواست از دست‌های خودش استفاده کند، نه این که دست‌های دیگران به فرمان او مشغول کار شوند.

با این حال ارباب پره‌گرین این افتخار ماست: ما همیشه بخش عمده از داغ نفرت فرمانروای تاریکی را تاب آورده‌ایم، چرا که این نفرت از اعماق زمان و از آن سوی دریاهای ژرف رسیده است. اینجا ضربه پتک سنگین‌تر از هر جای دیگر فرود خواهد آمد. و به همین دلیل است که میتراندیر چنین شتابان به اینجا آمد. زیرا اگر ما سقوط کنیم، چه کسی تاب ایستادن خواهد داشت؟

«با این حال ارباب پره‌گرین این افتخار ماست: ما همیشه بخش عمده از داغ نفرت فرمانروای تاریکی را تاب آورده‌ایم، چرا که این نفرت از اعماق زمان و از آن سوی دریاهای ژرف رسیده است. اینجا ضربه پتک سنگین‌تر از هر جای دیگر فرود خواهد آمد. و به همین دلیل است که میتراندیر چنین شتابان به اینجا آمد. زیرا اگر ما سقوط کنیم، چه کسی تاب ایستادن خواهد داشت؟ و، ارباب پره‌گرین تو خود امیدی به پایداری ما داری؟»