بریده‌هایی از کتاب چشم هایت

در بندر آبی چشمانت پنجره‌ایست گشوده به دریا.

محبوبم! دور چشمانت می‌گردم، چونانی که زمین به دور خورشید.

کسی نبود که در کتاب‌هایم سفر کند و به سلامت به بندرگاه چشمانت نرسد.

چشم که ببندی، بیروت گم می‌شود.

با دیدن این چهره و چشمان، امسال بهار دوبار با ما دیدار کرد.