بریده‌هایی از کتاب ریشه های رومانتیسم

یوزف آینارد می‌گوید رومانتیسم ارادهٔ دوست‌داشتن چیزی است، گرایش یا احساسی معطوف به دیگران و نه معطوف به خود، یعنی دقیقاً در تقابل با طلب قدرت.

رومانتیسم بدوی است، تعلیم‌نادیده است، جوانی است، زندگی است، احساس پرشروشور زندگی انسانِ طبیعی است، اما درعین حال افسردگی است، بیماری است، انحطاط است، ناخوشی قرن است و زیبای سنگدل، رقص مرگ است یا به‌راستی خود مرگ.

رومانتیسم بدوی و ساده و یکرویه است، آغوش طبیعت، کشتزارهای سبز، زنگولهٔ گاوان و جویبارهای زمزمه‌گر و آسمان آبی بیکران است

رومانتیسم وحدت و کثرت است، وفاداری به جزئیات است، مثلا در نقاشی طبیعت، و درعین حال تعهدی استوار است در قبال ابهام وسوسه‌انگیز و رمزآمیز نمای کلی.

رومانتیسم زیبایی و زشتی است، هنر به خاطر هنر است و هنر همچون ابزاری برای رستگاری اجتماعی. توانایی است و ناتوانی، اصالت فرد است و اصالت جمع، پاکدامنی است و فساد، انقلاب است و ارتجاع، صلح است و جنگ، عشق به زندگی است و عشق به مرگ.