بریده‌هایی از کتاب بر دیوار کافه

یادگاری اول روی دیوار کافه با یک ماژیک قرمز نوشته شده بود: چهره تو را چه زمان فراموش خواهم کرد.

یادگاری دوم روی دیوار کافه با زغال نوشته شده بود: نمی‌دانم چرا مرا از تئاتر اخراج کردند من که تماشاچی فراوانی داشتم. به خاطر من هر شب سالن تئاتر از جمعیت پُر بود.

من هراس دارم روزی از خواب بیدار شوم ببینم دریا در جایش نباشد.

یادگاری سوم روی دیوار کافه با مداد شمعی نوشته شده بود: فردا صبح باید به بیمارستان بروم تا مرگم را یک روز به تأخیر بیندازم.