بریده‌هایی از کتاب بر استخوان های مردگان

اگر فرشته‌ها وجود داشته باشند، حتماً با مشاهده حال‌ووضع‌مان از خنده روده‌بُر می‌شوند: بدنی نصیب‌شان شده که راجع‌به‌اش چیزی نمی‌دانند. بدون دفترچهٔ راهنما تحویلش گرفته‌اند.

سال‌های دراز تیره‌روزی بیش‌تر از مرضی مهلک منزلت انسان را پایین می‌آورند.

وقتی نصفه‌شب با تقه‌هایی به در ــ محکم و یک‌بند و بی‌هیچ ملاحظه‌ای، یعنی قطعاً بدخبر ــ بیدار شدم، نتوانستم فوراً هوش‌وحواسم را جمع کنم. از جا پریدم و به تخت‌خواب تکیه دادم و به‌زحمت توانستم تعادلم را سرپا حفظ کنم، زیرا بدنِ کرخت و لرزانم قادر نبود از معصومیتِ خواب به عرصهٔ بیداری خیز بردارد.

«لطفاً لباس بپوش. پاگُندهمُرده.»

«اَپقه نو لو دلوژ.»